Α'
Σε αισθάνομαι
ένα αιλουροειδές στις ανθρώπινες χούφτες
και σε χαίρομαι.
Άκου με, οι φεγγαροακτίνες
δεν είναι για να σε φωτίζουν στο διάβασμα
παρά για να κρύβουν πράξεις
που υπαινισσόμαστε στη ποίηση.
Μια μαλακιά ειρωνία είναι το έλασσον.
Ρούλα Αλαβέρα
Απο τη συλλογή "Περί της δεσποτείας των πόλεων και των ονειρικών (1999)
Συγκεντρωτική έκδοση Ποίηση 1985-2005
2 σχόλια:
Όταν η εμπνευση απέκτησε υπόσταση στις ανθρώπινες παλάμες της Αλαβέρα...
Δυνητικό, το είναι έγινε.
Μου άρεσε πολύ Ανδρέα, αυτό που διάβασα...
Ήμουνα σίγουρος, Λίνα, ότι θα σου άρεσε. Κάποιοι στίχοι με παραπέμπουν στη γραφή σου.
Δημοσίευση σχολίου