23 Ιουν 2009

Σ' αγαπώ

Σ' αγαπώ και με λόγια σκληρά ας μιλώ σα σε βλέπω.
Είναι η αγάπη μου απέραντη, σαν του ήλιου το φως.
Μυστικά θα λατρεύεσαι, συ που είσαι για μένα
των ονείρων μου στόλισμα κι' ο κρυφός στοχασμός.

Σε πονώ κι' ας γελώ με κακία της καρδιάς σου τον πόνο.
Της αγάπης σου σκλάβα είμαι κι' όχι κυρά.
Κι' αν αγέρωχα διώχνω τα γλυκά σου τα χάδια,
άλλα χάδια σού παίρνω πιο πολύ τρυφερά.

Ανθούλα Σταθοπούλου-Βαφοπούλου

Από τη συλλογή Νύχτες αγρύπνιας (1932)

ΠΗΓΗ:http://greek-translation-wings.blogspot.com/

3 σχόλια:

"Ground Control to Major Tom" είπε...

Με αυτό το ποίημα, που είναι γραμμένο προπολεμικά, φαίνεται η διαφορά στο πόσο διαφορετικά εξέφραζαν (ακόμα και μέσω της ποιήσης)τα αισθηματά τους τότε...
Ανδρέα ειλικρινά δεν ξέρω τι έχει απομείνει πλέον...
Τα πάντα σχεδόν έχουν γκρεμιστεί αλλά τίποτα νέο, δεν έχει "χτιστεί" στη θέση τους...

Μια προβληματισμένη και κουρασμένη καληνύχτα

Ανδρέας Καρακόκκινος είπε...

Εμείς οι ίδιοι, Λίνα μου, γινόμαστε αυτόχειρες των αισθημάτων μας, αυτόχειρες του έρωτα, αυτόχειρες της ομορφιάς της ζωής. Και έχεις δίκαιο για το ότι γκρεμίζουμε χωρίς να χτίζουμε.
Καλό ξημέρωμα και φιλιά στη Μαρία

Μαρια Νικολαου είπε...

Σ αγαπώ...
Σ αγαπώ για το τώρα το πριν το μετα και το πάντα.


Πολυ ομορφοι στιχοι
Καλημερα γλυκιά απο Αθήνα.
\