έζησα χρόνια, διάβασα, ταξίδεψα
όμως ποτέ δεν έμαθα ποιος είμαι
τι είναι αυτός ο δρόμος και πού βγάζει.
ίσως τα μάτια μου να θάμπωσαν
ίχνη ζωής κρυσταλλωμένα στις σελίδες
κάτω απ' το φως όσα κοιτούσα
και δεν έβλεπα
εκείνοι που πολύ αγάπησα
ανίδεοι σαν κι εμένα.
έζησα χρόνια και δεν πήρα απάντηση
γιαυτό που αστράφτει μέσα μου
αυτό που μούδωσε πνοή και με σκοτώνει.
έζησα χρόνια και δεν έμαθα
Τόλης Νικηφόρου
Απο τη συλλογή Γαλάζιο βαθύ σαν αντίο (1999)
Πηγη:http://ploigos-tou-apeirou.blogspot.com/
3 σχόλια:
Πολύ όμορφο το ποίημα του Τόλη Ανδρέα.Μαγαλώνουμε κι όμως στο βάθος δεν ξέρουμε καλά καλά αυτό που μας κινεί κι αυτό που μας σκοτώνει.Μπορέι να είναι το ίδιο πράγμα.
ωραίο.αυθεντικό και μεστό.
Πολύ ωραίο.Τελικά μαθαίνουμε κάποτε?
Δημοσίευση σχολίου