24 Ιουν 2009

έζησα χρόνια και δεν έμαθα

έζησα χρόνια, διάβασα, ταξίδεψα
όμως ποτέ δεν έμαθα ποιος είμαι
τι είναι αυτός ο δρόμος και πού βγάζει.
ίσως τα μάτια μου να θάμπωσαν
ίχνη ζωής κρυσταλλωμένα στις σελίδες
κάτω απ' το φως όσα κοιτούσα
και δεν έβλεπα
εκείνοι που πολύ αγάπησα
ανίδεοι σαν κι εμένα.
έζησα χρόνια και δεν πήρα απάντηση
γιαυτό που αστράφτει μέσα μου
αυτό που μούδωσε πνοή και με σκοτώνει.
έζησα χρόνια και δεν έμαθα

Τόλης Νικηφόρου
Απο τη συλλογή Γαλάζιο βαθύ σαν αντίο (1999)
Πηγη:http://ploigos-tou-apeirou.blogspot.com/

3 σχόλια:

Yiannis είπε...

Πολύ όμορφο το ποίημα του Τόλη Ανδρέα.Μαγαλώνουμε κι όμως στο βάθος δεν ξέρουμε καλά καλά αυτό που μας κινεί κι αυτό που μας σκοτώνει.Μπορέι να είναι το ίδιο πράγμα.

Δέσποινα είπε...

ωραίο.αυθεντικό και μεστό.

ΕLΕΝΑ-ΒUTTEFLY είπε...

Πολύ ωραίο.Τελικά μαθαίνουμε κάποτε?