9 Αυγ 2009

Κάλεσμα





Δέξου το χάδι μου αγαπημένε
άσε με να βουτήξω στον ωκεανό
του άγνωστου εγώ σου
ενώ από την αύρα που εκπέμπουν
τ’ ακροδάχτυλά σου
Επίτρεψέ μου να διεισδύσω
σε κάθε μόριο του κορμιού σου
και μέσα από αυτή την τελετουργία
αποκαλύψου

Θα είναι μαγική η διαδρομή
ανάμεσα σε ψίθυρους και συγκλονιστικές
σχεδόν ηλεκτρισμένες συνευρέσεις
Δεν θα ντραπώ
θα γίνω πρόστυχη κι αμήχανη μαζί
και θ’αφεθώ στην επιθυμία
αυτή που βασανιστικά με ωθεί
σε μια διαδρομή επισφαλή
χωρίς τέρμα

Κοίτα με γυμνή μπροστά σου
είναι η ψυχή μου χωρίς πέπλα στολισμένη
Όπου και αν μ’ αγγίξεις
γλύκα και προσμονή θα είναι η γεύση
κι αν ένα τρέμουλο σε συνεπάρει
παράσυρέ με , δεν σε φοβάμαι
είναι η λαχτάρα που ουρλιάζει
για ένα σμίξιμο
χωρίς επιστροφή

Μάρη Λιώκη

Πηγή:http://www.new.facebook.com/group.php?gid=51189918463
"Ν' αλλάξει η νύχτα φορεσιά, τ' απρόσμενο φεγγάρι να καλωσορίσει"

7 σχόλια:

Ανδρέας Καρακόκκινος είπε...

Με τη Μάρη επικοινωνήσαμε χτες ακούγοντας τη ραδιοφωνική της εκπομπή "Ένα μουσικό ταξίδι στο Φεγγάρι" μέσω του FACE BOOK μια εκπομπή με όμορφη μουσική, στίχους και μια καταπληκτική ανάγνωση των ποιημάτων από την ίδια. Σήμερα είδα και το ποίημα της αυτό, το τόσο γεμάτο ψυχή, στο χώρο του Τάκη Τσαντήλα και το ανάρτησα.

Ανώνυμος είπε...

"Μοίρες μαρμαρωμένες,
άηχες, σοφές
σκούρος χιτώνας,
μισά χέρια
γραμμένα στα βυζιά τ' αντρίκια ονόματα.

Μοίρες, η Αφροδίτη από τη Μήλο"

Ρέα Γαλανάκη
(για τον επίλογο και τα συμπεράσματα)

Τάκης Τσαντήλας είπε...

Εξαίρετο κι αισθαντικό
το ποίημα της Μάρης φίλε Αντρέα..
Ένα ερωτικό ταξίδεμα στους λειμώνες
των αισθήσεων και των συναισθημάτων..
Να είσαι καλά και πάντα
δημιουργικός κι εμπνευσμένος..

Yiannis είπε...

Πολύ δυνατό ποίημα Ανδρέα.

Ανδρέας Καρακόκκινος είπε...

Μια θεά, γυμνή απλώνει τη ψυχή της στη πιό δυνατή διαδρομή όπου κορμιά και ψυχές αγγίζουν μια θεϊκή τελειότητα.
Λίνα, Τάκη, Γιάννη, νομίζω συμφωνούμε όλοι ότι το ποίημα της Μάρας είναι εξαιρετικό. Εύχομαι να έχουμε την ευκαιρία να διαβάσουμε κι άλλα ποιήματα της.

ΕLΕΝΑ-ΒUTTEFLY είπε...

Πραγματικά απλώς υπέροχο..

Ανδρέας Καρακόκκινος είπε...

Ναί Έλενα μου, υπέροχο!!!