26 Οκτ 2009

Γενέθλια άνοιξη





Η πόλη απεγνωσμένα
φωτίζει το σκοτάδι της
με πολύχρωμα φωτάκια
Η λεπτή φωτεινή γραμμή
σβήνει αναπάντεχα
στο μαύρο που κυριαρχεί.
Άστερος ο ουρανός
αφιλόξενος σε προσδοκίες
κι ανάλγητες υποσχέσεις.
Σκοτεινή η θάλασσα
αφήνει κουρασμένα κύματα
να σμίξουν με τη σιωπή.
Οι λιγοστοί εραστές
φθινοπωρινού περιπάτου
ζυγιάζουν στο πλακόστρωτο
βήματα κι αβεβαιότητες,
καλντερίμια που χάθηκαν
για απροσπέλαστες διαβάσεις,
κάστρα που χτίστηκαν
κι οι άρχοντες κρυμμένοι
στις ανήμπορες λέξεις τους.
Η πόλη απεγνωσμένη
αναζητά ένα φως,
μια αληθινή γενέθλια άνοιξη
μεσούντος φθινοπώρου.



Θεσσαλονίκη 25 Οκτωβρίου 2009

Ανδρέας Κ.

7 σχόλια:

Unknown είπε...

Νιώθω τη μελαγχολία σου Ανδρέα για το Φθινόπωρο.Είναι πιο μουντό και σκοτεινό το Φθινόπωρο στη Θεσσαλονίκη από ότι στην Κύπρο.Όμως για μένα τώρα φαντάζει όμορφο μέσα στη νοσταλγία.Το πολύ και συνεχές φως μπορεί και να κουράσει.

Yiannis είπε...

Κατά λάθος έστειλα το προηγούμενο σχόλιο με το όνομα του γιου μου

Unknown είπε...

Πόσο σε νοιώθω, Ανδρέα μου!
Το ξέρεις...
Ένα φιλί και μια αγκαλιά μεγάλη...

Σ.

ΥΓ. Πολύ καλό! Πολύ-πολύ καλό!!!

ΕLΕΝΑ-ΒUTTEFLY είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΕLΕΝΑ-ΒUTTEFLY είπε...

Μου είχες πει ότι το Καλοκαίρι είναι πιο μοναχικό από τις άλλες εποχές.. το Φθινόπωρο λιγάκι σε μελαγχολεί.. άρα η Άνοιξη πρέπει να είναι η εποχή σου..
Όμορφο ποίημα Ανδρέα.Την Καλημέρα μου..

Ανδρέας Καρακόκκινος είπε...

Γιάννη,
Σοφία,
Έλενα,

Η ίδια η Θεσσαλονίκη αυτές τις μέρες που γιορτάζει μελαγχολεί για όσα της αξίζουν και δεν γίνονται. Και μας παρασέρνει στο δικό της μελαγχολικό ρυθμό.

BlueRose είπε...

Καλή σου μέρα Ανδρέα
θα συμφωνήσω με την προηγούμενη
αναγνώστρια (meril)
Μου άρεσε πολύ το ποίημα σου!
(Τελικά ανoιξα το μπλοκ μου
για να μη υπάρχει δυσκολία πρόσβασης)