31 Οκτ 2009
Μοναξιά
Κανείς δεν ήρθε να με ρωτήσει
Κανείς δεν κτύπησε τη πόρτα μου.
Κι άν όλα λούζονται στο φως
Η ψυχή μου τρέμει στο σκοτάδι.
Θα βγω στην ξώπορτα να σου φωνάξω.
Διαβάτη, έλα.
Κανείς δεν χτύπησε τη πόρτα μου
Και νοιώθω τρέλλα.
Cesar Vallejo
Πηγή: Παγκόσμια ποητική ανθολογια
Μετάφραση: Ρ.Κ.
Ευχαριστώ τη Λίνα που μου έμαθε αυτό τον λυρικό ποιητή
από το Περού
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
8 σχόλια:
Καλημέρα
καλό μήνα Αντρέα
η μοναξιά είναι πληγή της ψυχής μας
δύσκολο να γιατρευτεί
Μου άρεσε το ποίημα Ανδρέα.
Είναι απο τους πρωτοπόρους του είδους του αλλά και ένας απο τους "καταραμένους" ποιητές...
Συνήθως έτσι πάει...
Αν δεν είσαι "καταραμένος" δεν μπορεί να υπάρξεις "πρωτοπόρος".
Είναι απο αυτές τις φλεγματικές ειρωνείες της ζωής.
Καλό βραδυ Ανδρέα :)
Καλησπέρα Μέρη, καλό μήνα.Η μοναξιά δύσκολα γιατρεύται και γίνεται ακόμα χειρότερη όταν την περνάς ανάμεσα σε άλλους.
Ναι Γιάννη, είναι ένας ξεχωριστός ποιητής. Κι εγώ τώρα τον διαβάζω και μου άρεσε.
Έτσι είναι Λίνα μου, κάθε πρωτοπόρος είναι "καταραμένος"
Σ έυχαριστώ, όχι μόνο για το Vallejo αλλά και για άλλα πολλά.
Ξέρεις εσύ.
Συγκλονιστικά δοσμένη η απόγνωση της μοναξιάς..με το αγαπημένο μου στυλ γραφής. Λίγες λέξεις απλές γεμάτες συναίσθημα και νόημα.
Καλημέρα Ανδρέα.
Πως η απλότητα των λέξεων μιλά απευθείας στη ψυχή..
Όμορφο ποίημα, έχει δικό του χρώμα..
Καλή σου μέρα Ανδρέα
Δημοσίευση σχολίου