Άκου / Ecoute

Άκου τον ρυθμό της σιωπής,

άκου της χορδές της ύπαρξής σου.

Πως πάλονται, χαλαρώνουν

και τραγουδούν.

Η μοναξιά μέσα στην ηρεμία της

καταβροχθίζει το θύμα της,

σ`ένα σύμπαν χειμαιρικό

αθόρυβα το παρασύρει.

Κι εγώ.

Εκεί.

Ονειρεύομαι και σκέφτομαι.

Αυτό που υπάρχει,

αυτό που δεν ζήσαμε ακόμη.

Αυτόν τον χρόνο του πόνου

που ποτέ

ποτέ δεν θα δω.

Σκεφτόμουν πάντοτε ένα ρόδο.

Ρόδο μοναχικό

κλεισμένο στον εαυτό του,

ρόδο άγνωστο,

σε μία ανθρώπινη όαση,

μακριά από τα Ηλύσια Πεδία,

μα τόσο κοντά στη δική μου ύπαρξη,

πλάϊ στο συνειδητό μου «εγώ».

Άραγε πόσα «εγώ» μου να ρέουν

στον ρυθμό της σιωπής

στον ρυθμό του χρόνου.

Άκου την σιωπή, άκου.



Μετάφραση

Μελίτα Τόκα – Καραχάλιου

Πέμπτη 15/10/09 ώρα 11` το βράδυ




Ecoute

Ecoute le rythme du silence

écoute les nerfs de ton être

ils bougent, se détendent.

Et chantent.

La solitude dans son calme

engloutit sa victime

dans un univers chimérique

doucement l`entraîne.

Et moi.

Là.

Je rêve et je pense.

A ce qui existe

A ce qu`on n`a pas encore vécu.

A ce temps de douleur

que jamais

jamais je ne verrai.

J`ai toujours pensé à une rose.

Rose solitaire

repliée sur elle

rose inconnue

dans une oasis humaine

loin des Champs Elysées.

Mais près de mon être.

Près du «moi» conscient

mais combien de «moi» s`écoulent

au rythme du silence

au rythme du temps

écoute le silence, écoute.



Julien Kilanga- Musinde