18 Νοε 2009
Απόψε διανυκτερεύει η μοναξιά
Απόψε διανυκτερεύει
η μοναξιά
μ όλα τα φώτα αναμμένα
σα γιορτή
με τα παράθυρα ορθάνοικτα
γιορταστικά
με μια μουσική ν ακούγεται
νοσταλγική
που θα μπορούσες να τη πεις
θλιμμένη
Όλα τριγύρω σκοτεινά
απόμακρα
ένα καράβι αναζητά απεγνωσμένα
ρότα
ένα φεγγάρι κατακόκκινο ψάχνει
μια γη
ένα αστέρι πέφτει χωρίς να ξέρει
το γιατί
ένα παιδί κλαίει για το χαμένο του
χαμόγελο.
Απόψε διανυκτερεύει
η μοναξιά
οι μνήμες περπατάνε στα πεζοδρόμια
άσκοπα
τα όνειρα μουσκεμένα κρύβονται σε υπόγεια
καταφύγια
ένα περιστέρι θρηνεί για το χαμένο του
ταίρι
δυο μάτια μετράν την απουσία μονάχα μ ένα
δάκρυ
Απόψε διανυκτερεύει
η μοναξιά
μονάχη με γκρίζα χρώματα κι έναν ατέλειωτο
χειμώνα
σ’ ένα πλακόστρωτο χαμογελά στο πέταγμα
των γλάρων.
Ανδρέας Κ.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
13 σχόλια:
απόψε διανυκτερεύει η μοναξιά
βραδυά για εσωτερικό ψάξιμο
για αυτοέλεγχο
για ανασυγκρότηση σκέψεων
και συναισθημάτων
απόψε διανυκτερεύει η μοναξιά
την πιάνουμε αγκαζέ και προσπαθούμε να γίνουμε καλύτεροι...
Έδωσες τη θετική πλευρά της μοναξιάς, Νέλλη μου.
Φορές, φορές ανεξήγητη, παρά την γύρω σου ύπαρξη ανθρώπων αγαπητών.
αν μπορούσαμε σε κάθε τι να βλέπουμε τη θετική πλευρά... αν...
καλημέρα σου
Είναι άλλο η μοναξιά και άλλο η μοναχικότητα.
Την πρώτη τη νιώθεις, τη δεύτερη την επιζητάς, για την απαραίτητη ανασκόπηση σκέψεων,γεγονότων και αισθημάτων.
Αν δεν υπήρχαν στιγμές μοναξιάς,δεν θα βιώναμε την συντροφικότητα με την ίδια θέρμη.
Πολύ όμορφο το ποίημα σου Ανδρέα.
Καλημέρα να έχουμε..
Aκόμα και ένα "cyborg" θα σου χαμογελούσε τώρα με το ένα άκρο του χείλους του ανασηκωμένο...
Και "γνωρίζει" ακόμα και αυτό για το "πέταγμα των γλάρων"...
Σε φιλώ
Dino αν ψάξουμε μέσα μας τίποτα δεν είναι ανεξήγητο.
Αν μπορούσαμε Νέλλη μου....αν....
αλλά είμαστε άνθρωποι και ότι αισθανόμαστε είναι και θετικό και αρνητικό.
Έλενα μου, μοναξιά και συντροφικότητα είναι σε παράλληλα μονοπάτια.
Λίνα μου, ξέρω όμως και τι υπάρχει κάτω από τη μάσκα του "cyborg" και πόσο μεγάλη αξία έχει. Όπως και το πέταγμα των γλάρων...
Και...προτιμώ το χαμόγελο ψυχής.
Μου άρεσε το ποίημά σου, Ανδρέα.
Τόλη σ' ευχαριστώ
Όμορφη η μουσική της μελαγχολικής μοναξιάς σου Ανδρέα. Μού αρεσε!
Δημοσίευση σχολίου