18 Νοε 2009

Απόψε διανυκτερεύει η μοναξιά




Απόψε διανυκτερεύει
η μοναξιά
μ όλα τα φώτα αναμμένα
σα γιορτή
με τα παράθυρα ορθάνοικτα
γιορταστικά
με μια μουσική ν ακούγεται
νοσταλγική
που θα μπορούσες να τη πεις
θλιμμένη

Όλα τριγύρω σκοτεινά
απόμακρα
ένα καράβι αναζητά απεγνωσμένα
ρότα
ένα φεγγάρι κατακόκκινο ψάχνει
μια γη
ένα αστέρι πέφτει χωρίς να ξέρει
το γιατί
ένα παιδί κλαίει για το χαμένο του
χαμόγελο.

Απόψε διανυκτερεύει
η μοναξιά
οι μνήμες περπατάνε στα πεζοδρόμια
άσκοπα
τα όνειρα μουσκεμένα κρύβονται σε υπόγεια
καταφύγια
ένα περιστέρι θρηνεί για το χαμένο του
ταίρι
δυο μάτια μετράν την απουσία μονάχα μ ένα
δάκρυ

Απόψε διανυκτερεύει
η μοναξιά
μονάχη με γκρίζα χρώματα κι έναν ατέλειωτο
χειμώνα
σ’ ένα πλακόστρωτο χαμογελά στο πέταγμα
των γλάρων.




Ανδρέας Κ.

13 σχόλια:

logia είπε...

απόψε διανυκτερεύει η μοναξιά
βραδυά για εσωτερικό ψάξιμο
για αυτοέλεγχο
για ανασυγκρότηση σκέψεων
και συναισθημάτων
απόψε διανυκτερεύει η μοναξιά
την πιάνουμε αγκαζέ και προσπαθούμε να γίνουμε καλύτεροι...

Ανδρέας Καρακόκκινος είπε...

Έδωσες τη θετική πλευρά της μοναξιάς, Νέλλη μου.

Dinos-Art είπε...

Φορές, φορές ανεξήγητη, παρά την γύρω σου ύπαρξη ανθρώπων αγαπητών.

logia είπε...

αν μπορούσαμε σε κάθε τι να βλέπουμε τη θετική πλευρά... αν...

καλημέρα σου

ΕLΕΝΑ-ΒUTTEFLY είπε...

Είναι άλλο η μοναξιά και άλλο η μοναχικότητα.
Την πρώτη τη νιώθεις, τη δεύτερη την επιζητάς, για την απαραίτητη ανασκόπηση σκέψεων,γεγονότων και αισθημάτων.
Αν δεν υπήρχαν στιγμές μοναξιάς,δεν θα βιώναμε την συντροφικότητα με την ίδια θέρμη.
Πολύ όμορφο το ποίημα σου Ανδρέα.
Καλημέρα να έχουμε..

"Ground Control to Major Tom" είπε...

Aκόμα και ένα "cyborg" θα σου χαμογελούσε τώρα με το ένα άκρο του χείλους του ανασηκωμένο...
Και "γνωρίζει" ακόμα και αυτό για το "πέταγμα των γλάρων"...

Σε φιλώ

Ανδρέας Καρακόκκινος είπε...

Dino αν ψάξουμε μέσα μας τίποτα δεν είναι ανεξήγητο.

Ανδρέας Καρακόκκινος είπε...

Αν μπορούσαμε Νέλλη μου....αν....
αλλά είμαστε άνθρωποι και ότι αισθανόμαστε είναι και θετικό και αρνητικό.

Ανδρέας Καρακόκκινος είπε...

Έλενα μου, μοναξιά και συντροφικότητα είναι σε παράλληλα μονοπάτια.

Ανδρέας Καρακόκκινος είπε...

Λίνα μου, ξέρω όμως και τι υπάρχει κάτω από τη μάσκα του "cyborg" και πόσο μεγάλη αξία έχει. Όπως και το πέταγμα των γλάρων...
Και...προτιμώ το χαμόγελο ψυχής.

Poet είπε...

Μου άρεσε το ποίημά σου, Ανδρέα.

Ανδρέας Καρακόκκινος είπε...

Τόλη σ' ευχαριστώ

BlueRose είπε...

Όμορφη η μουσική της μελαγχολικής μοναξιάς σου Ανδρέα. Μού αρεσε!