1 Ιαν 2010

Ίσως γι' αυτό και η ποίηση



Μαργαρίτες ταγμένες στη νύχτα των κλειστών βιβλίων
Και υπνοβασίες παιδικές που βγαίνουν να τις μαζέψουν

Μ' ένα ασημένιο μαχαιράκι απειλούνε τις λέξεις
Που αποξήραναν τα πέταλα
Να παραδοθούν τις εξαναγκάζουν
μνήμη, Ιούνιος, φυρονεριά, ενιαυτός
μικρό μου, λιποτάκτες
Κι εκείνες ν' αντιστέκονται. Τι δύναμη, τι πείσμα
Γαντζωμένες από μια φράση θεατρικού στο τέλος της σελίδας:
... άλλοτε ήμουν η φλόγα σου, τώρα έγινα στάχτη...
Ξορκίζουν τη μετοικεσία και απειλούν με πυρκαγιές
Ποιες πυρκαγιές;
Ξέρουν καλά τα όνειρα να υπερασπίζονται τους νεκρούς τους
Τους κρύβουν μες στις φλέβες μας
Τους φυγαδεύουνε στις λέξεις
Σε τέφρα που λαμπυρίζει τους μεταμορφώνουν

Ίσως γι' αυτό και η Ποίηση στα πέρατα όλων των καιρών
Φλεγόμενους εξαπολύει μονομάχους

Ευτυχία-Αλεξάνδρα Λουκίδου

Από τη συλλογή Εν τη ρύμη του νόστου (1999)

3 σχόλια:

Socrates Xenos είπε...

Δακρυσμένο πουλί στην Κύπρο τη θαλασσοφίλητη...

Καλή Χρονιά, Αντρέα!

ΕLΕΝΑ-ΒUTTEFLY είπε...

Πολύ ωραίο ποίημα Ανδρέα.
Καλή δημιουργική χρονιά εύχομαι.
Καλημέρα..

Νάσια είπε...

"Φλεγόμενους εξαπολύει μονομάχους"
... που τις πιο πολλές φορές στο τέλος καίγονται.
Ας είναι, χαλάλι.