2 Ιαν 2010

Μαριονέτα







Η ζωή του είναι ένα θέατρο σκιών,
Ο ίδιος, μία φιγούρα αστεία στο πανί,
Δέκτης ακατονόμαστων πυρών
και ο χορός καλά κρατεί.

Μια μαριονέτα σε δράση,
με δανεισμένη φωνή.
Με δικιά της κράση
και ξένη ψυχή.

Άβουλο πιόνι στα χέρια του καθένα,
παιχνίδι στημένο ακόμα απ΄ τη γέννα.
Γεμάτο με κανόνες και εντολές,
δεν υπάρχει χώρος για αναστολές.

Αρχή και τέλος από πριν ορισμένα.
Ρόλοι εύκολοι, κομπάρσων.
Ψυχή και σώματι, όλα δοσμένα
στο κράτος των ανελέητων κουρσάρων.

Έλενα Καραγιαννίδου

1 σχόλιο:

KOSTAS PAP είπε...

Με ανοσία ίσως στην χλεύη.
Κάτι του ανήκει πάντως.
Η ελπίδα που επιτάσσει.
Στο τελος της μεγάλης σφαγής.
(Είναι όμως η μοίρα του ποιητή?).
Κώστας