6 Μαρ 2010

Ρεσάλτο



Όλα κρέμονταν από μια σταγόνα τής βροχής
κάποιοι είχαν στρώσει το τραπέζι
με σερβίτσια πορσελάνης
εσύ καθόσουν απέναντί μου κι έφεγγες
ένα πλοίο κουρσάρικο
περνούσε από το βάθος των ματιών σου
γύρω απόλυτη σιωπή
βράχια πνιγμένα στα δάκρυα
κι ορτύκια που πετούσαν λαβωμένα μες στις σκέψεις μας
και ξαφνικά η σταγόνα κύλησε στο πάτωμα
ράγισε ο χρόνος
τα σερβίτσια έγιναν θρύψαλα
σβήσαν οι ευάλωτες μορφές μες στην αχλή.
Τότε κατάλαβα πού σε είχα συναντήσει,
σ' ένα ρεσάλτο
είχαμε πέσει στα κύματα
κολυμπούσες εσύ κι εγώ σφιγγόμουν
γύρω από τους ώμους σου κι αιμορραγούσα
πλησιάζαμε στον Κάβο Γκρόσο
αλλά μας έπαιρνε το ρεύμα προς το πέλαγος
ανάμεσα από συντριμμένα ξύλα
κι ορίζοντες που έγερναν.

Σου είχα πει πως σ' αγαπούσα... τότε
το θυμάσαι;
λίγο πριν χαθούμε κάτω απ' τα νερά.

Κατερίνα Καριζώνη

Από τη συλλογή Ρεσάλτο (2009)

1 σχόλιο:

logia είπε...

πολύ όμορφη η γραφή της Κατερίνας Καριζώνη

πολύ όμορφη και η μουσική που διάλεξες!