κοίτα τώρα να δεις τι συμβαίνει! αξημέρωτα μπήκα στου Poet το κονάκι και διαβάζω για τον έρωτα τον πρόσκαιρο, τον ταμπουτρωμένο πίσω από έλλειψη συναισθημάτων μετά περνάω από του ήχου πλάγιου μόνου και διαβάζω για τον έρωτα που είναι στα χείλη σαν γλυκόπιοτο κρασι περνάω μια μέρα τρέχοντας από Υπουργείο σε Δικηγόρους κι από δικηγόρους σε ΓΕΣΕΕ με ένα χαμόγελο στα χείλη, μιας και στο μυαλό μου κράτησα τους στίχους, -δεν είναι και λίγο πράμμα δα ο έρωτας και επιστρέφοντας περνάω, Ανδρέα μου, από σένα και πέφτω πάνω σε κείνον τον έρωτα που τα θέλει όλα, που τα δίνει όλα που τα ΈΧΕΙ ΌΛΑ άντε, ένα μεγάλο ευχαριστώ, γιατί με το στίχο σου σφράγισες το χαμόγελο στα χείλη μου
Ε Ρ Ω Τ Α Σ λέξη συχνά άγνωστη, που μπορεί, να ερμηνευτεί μόνο με το λεξικό της....χημείας και δή της...οργανικής μιά κι η φωτιά, που καίει τα μέρη της ...ένωσης δίνει αποτέλεσμα, απολύτως διάφορο των αρχικών....(μερών).. αρκεί, να έχουμε ''τέλεια καύση'', χωρις τα θλιβερά υπολείμματα μιάς ατελούς..... Α Γ Γ Ι Γ Μ Α καταλύτης(?)... ή στοιχείο περιοδικής (ή μή)....αναζωπύρωσης?...
ΑΚΡΩΣ ΕΡΩΤΙΚΟ! H AMEΣΟΤΗΤΑ ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΗ! ΣΙΓΟΥΡΑ ΑΠΟΤΥΠΩΝΕΙ ΔΥΝΑΤΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ... ΠΟΛΥ ΤΥΧΕΡΟΣ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΕΠΙΤΡΕΠΕΙ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ, ΝΑ ΝΙΩΘΕΙ, ΠΕΡ' ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΛΟΓΙΚΗ.....
Ορμώμενη από το ενδιαφέρον σχόλιο της "Γαλάτειας", θα 'θελα να προσθέσω πως πιστεύω ότι ο Έρωτας και η Λογική μοιάζουν με δυο ισχυρούς αντιπάλους, που αιώνια μάχονται. Το απότελεσμα ποτέ δεν είναι ισόπαλο. Προσωπικά, ασπάζομαι την επιθυμία της θεάς Αφροδίτης, που ευχόταν νικητής να είναι πάντα ο Έρωτας... Όσο για το "Ερωτικό 1", είναι από τα ωραιότερα ερωτικά ποιήματα που έχω διαβάσει. Ανδρέα, καταφέρνεις -κι εννοώ στην δεύτερη στροφή του ποιήματος- να συνδυάσεις, μ' ελάχιστες λέξεις - εικόνες, την άνοιξη ("ανθοβολεί") με το καλοκαίρι ("να φουντώνει/μες στη φωτιά". Και βέβαια να καταγράφεις, μ' έναν απίστευτα δυνατό ποιητικό λόγο, τις δυο κυριαρχούσες όψεις του έρωτα, την τρυφερότητα και το πάθος!
Κι εγώ ασπάζομαι την άποψη, Γιόλα μου, την άποψη ότι έρωτας και λογική παλεύουν μεταξύ τους. Και συμφωνώ με τη θεά Αφροδίτη. Αν η καύση είναι ατελής, Γαλάτεια μου, σημαίνει ότι η λογική κέρδισε στα σημεία.
9 σχόλια:
κοίτα τώρα να δεις τι συμβαίνει!
αξημέρωτα μπήκα στου Poet το κονάκι και διαβάζω για τον έρωτα τον πρόσκαιρο, τον ταμπουτρωμένο πίσω από έλλειψη συναισθημάτων
μετά περνάω από του ήχου πλάγιου μόνου και διαβάζω για τον έρωτα που είναι στα χείλη σαν γλυκόπιοτο κρασι
περνάω μια μέρα τρέχοντας από Υπουργείο σε Δικηγόρους κι από δικηγόρους σε ΓΕΣΕΕ με ένα χαμόγελο στα χείλη, μιας και στο μυαλό μου κράτησα τους στίχους,
-δεν είναι και λίγο πράμμα δα ο έρωτας
και επιστρέφοντας περνάω, Ανδρέα μου, από σένα και πέφτω πάνω σε κείνον τον έρωτα
που τα θέλει όλα,
που τα δίνει όλα
που τα ΈΧΕΙ ΌΛΑ
άντε, ένα μεγάλο ευχαριστώ,
γιατί με το στίχο σου
σφράγισες το χαμόγελο στα χείλη μου
καλό σου απόγευμα
Χαίρομαι που έγινα η αιτία, Νέλλη μου, να σφραγίσεις το χαμόγελο σου αυτή τη μέρα που αγωνίζεσαι για τον πολιτισμό.
Αντρέα πολύ όμορφη γραφή!
Καλησπέρα!
Καλησπέρα Στρατή σ ευχαριστώ
Παίζαμε θυμάμαι με τ'αγγίγματα...
Ο Αύγουστος ζηλιάρης και κτητικός..
Κοπηκε στη μέση..
Ζητησε μερίδιο κι για τα δύο κομμάτια του...
Κι εσύ μοίρασες τους στίχους..
σαν καραμέλες σε παιδιά ....
Τα φιλια μου.... αυγουστιάτικα φεγγάρια..
Συμφωνώ με τον Στρατή. Και με το χαμόγελο της Νέλλης.
Ε Ρ Ω Τ Α Σ
λέξη συχνά άγνωστη, που μπορεί, να ερμηνευτεί μόνο με το λεξικό της....χημείας και δή της...οργανικής μιά κι η φωτιά, που καίει τα μέρη της ...ένωσης δίνει αποτέλεσμα, απολύτως διάφορο των αρχικών....(μερών)..
αρκεί, να έχουμε ''τέλεια καύση'', χωρις τα θλιβερά υπολείμματα μιάς ατελούς.....
Α Γ Γ Ι Γ Μ Α
καταλύτης(?)...
ή στοιχείο περιοδικής (ή μή)....αναζωπύρωσης?...
ΑΚΡΩΣ ΕΡΩΤΙΚΟ!
H AMEΣΟΤΗΤΑ ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΗ!
ΣΙΓΟΥΡΑ ΑΠΟΤΥΠΩΝΕΙ ΔΥΝΑΤΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ...
ΠΟΛΥ ΤΥΧΕΡΟΣ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΕΠΙΤΡΕΠΕΙ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ, ΝΑ ΝΙΩΘΕΙ, ΠΕΡ' ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΛΟΓΙΚΗ.....
Ορμώμενη από το ενδιαφέρον σχόλιο της "Γαλάτειας", θα 'θελα να προσθέσω πως πιστεύω ότι ο Έρωτας και η Λογική μοιάζουν με δυο ισχυρούς αντιπάλους, που αιώνια μάχονται. Το απότελεσμα ποτέ δεν είναι ισόπαλο. Προσωπικά, ασπάζομαι την επιθυμία της θεάς Αφροδίτης, που ευχόταν νικητής να είναι πάντα ο Έρωτας...
Όσο για το "Ερωτικό 1", είναι από τα ωραιότερα ερωτικά ποιήματα που έχω διαβάσει.
Ανδρέα, καταφέρνεις -κι εννοώ στην δεύτερη στροφή του ποιήματος- να συνδυάσεις, μ' ελάχιστες λέξεις - εικόνες, την άνοιξη ("ανθοβολεί") με το καλοκαίρι ("να φουντώνει/μες στη φωτιά". Και βέβαια να καταγράφεις, μ' έναν απίστευτα δυνατό ποιητικό λόγο, τις δυο κυριαρχούσες όψεις του έρωτα, την τρυφερότητα και το πάθος!
Κι εγώ ασπάζομαι την άποψη, Γιόλα μου, την άποψη ότι έρωτας και λογική παλεύουν μεταξύ τους. Και συμφωνώ με τη θεά Αφροδίτη.
Αν η καύση είναι ατελής, Γαλάτεια μου, σημαίνει ότι η λογική κέρδισε στα σημεία.
Δημοσίευση σχολίου