Η μουσική, οι στίχοι, η φωνή της Πασπαλά και οι εικόνες του video clip ήταν το μικρό χρυσό κλειδί, που μου άνοιξε διάπλατα τον ολάνθιστο κήπο της ποίησής σου,για να απολαύσω την ευωδιά ενός ακόμη άνθους - ποιήματός σου... Το "Ερωτικό 2" είναι ένα ακόμη δείγμα της άμετρης τρυφερότητας, αλλά και του ασίγαστου πάθους που αποπνέει ο ποιητικός σου λόγος! Τελικά αποδεικνύεται, για μια φορά ακόμη, πως σ' ένα μικρό κείμενο -με λέξεις μετρημένες- μπορεί να χωρέσει το απροσμέτρητο κάλλος... Θα αναφερθώ και σ'αυτό σου το ποίημα στην τόσο επιμελή επιλογή και χρήση των επιθέτων, που καθιστούν το κείμενο ακόμη πιο όμορφο και πιο ζωντανό (ζεστός Αύγουστος, θαλασσινό μελτέμι, άμμος υγρή, λείες πέτρες, πρωινή αύρα, πάθος αδρόσιστο, νύχτες μετέωρες). Συγκλονιστική η δεύτερη στροφή, με υπογραμμισμένο αυτό το "σβήνουν ξαναμμένες", όπως και το "πάθος αδρόσιστο" της τρίτης στροφής. Κι έρχεται αυτό το εξαίσιο καταληκτικό δίστιχο να μας αφήσει άφωνους με το κάλλος του!
Θέλω να σταθώ, Γιόλα μου, κατ αρχήν στη μουσική. Ομολογώ ότι επιστρατεύω όλες μου τις γνώσεις στη μουσική για να βρω αυτό που δένει με το ποίημα και μπορεί να ψάχνω ώρες. Το απολαμβάνω όμως γιατί είναι ένα παιγνίδι ξεχωριστής ομορφιάς. Η ένταση των συναισθημάτων, το πάθος που αναφέρεις, γεννά τις λέξεις και μ αυτές προσπαθώ να φτιάξω μια εικόνα, ένα πίνακα ζωγραφικής. Δεν ξέρω πόσο τα καταφέρνω , ξέρω μονάχα ότι χαίρομαι που κομματάκια της ψυχής μου παίρνουν μορφή μέσα από τη συνουσία των συναισθημάτων. Και βέβαια τα λόγια σου με κάνουν να χαίρομαι ακόμα πιο πολύ και σ ευχαριστώ
2 σχόλια:
Η μουσική, οι στίχοι, η φωνή της Πασπαλά και οι εικόνες του video clip ήταν το μικρό χρυσό κλειδί, που μου άνοιξε διάπλατα τον ολάνθιστο κήπο της ποίησής σου,για να απολαύσω την ευωδιά ενός ακόμη άνθους - ποιήματός σου...
Το "Ερωτικό 2" είναι ένα ακόμη δείγμα της άμετρης τρυφερότητας, αλλά και του ασίγαστου πάθους που αποπνέει ο ποιητικός σου λόγος!
Τελικά αποδεικνύεται, για μια φορά ακόμη, πως σ' ένα μικρό κείμενο -με λέξεις μετρημένες- μπορεί να χωρέσει το απροσμέτρητο κάλλος...
Θα αναφερθώ και σ'αυτό σου το ποίημα στην τόσο επιμελή επιλογή και χρήση των επιθέτων, που καθιστούν το κείμενο ακόμη πιο όμορφο και πιο ζωντανό (ζεστός Αύγουστος, θαλασσινό μελτέμι, άμμος υγρή, λείες πέτρες, πρωινή αύρα, πάθος αδρόσιστο, νύχτες μετέωρες).
Συγκλονιστική η δεύτερη στροφή, με υπογραμμισμένο αυτό το "σβήνουν ξαναμμένες", όπως και το "πάθος αδρόσιστο" της τρίτης στροφής.
Κι έρχεται αυτό το εξαίσιο καταληκτικό δίστιχο να μας αφήσει άφωνους με το κάλλος του!
Συγχαρητήρια από καρδιάς, Ανδρέα!
Θέλω να σταθώ, Γιόλα μου, κατ αρχήν στη μουσική. Ομολογώ ότι επιστρατεύω όλες μου τις γνώσεις στη μουσική για να βρω αυτό που δένει με το ποίημα και μπορεί να ψάχνω ώρες. Το απολαμβάνω όμως γιατί είναι ένα παιγνίδι ξεχωριστής ομορφιάς.
Η ένταση των συναισθημάτων, το πάθος που αναφέρεις, γεννά τις λέξεις και μ αυτές προσπαθώ να φτιάξω μια εικόνα, ένα πίνακα ζωγραφικής. Δεν ξέρω πόσο τα καταφέρνω , ξέρω μονάχα ότι χαίρομαι που κομματάκια της ψυχής μου παίρνουν μορφή μέσα από τη συνουσία των συναισθημάτων.
Και βέβαια τα λόγια σου με κάνουν να χαίρομαι ακόμα πιο πολύ και σ ευχαριστώ
Δημοσίευση σχολίου