23 Σεπ 2010
ΕΡΩΤΙΚΟ 3
Ερωτικό 3
Σμίξαμε
στο φέγγος απ τις Πλειάδες
σε απλωμένο ουρανό
ανταλλάξαμε φιλιά κι αστέρια
ο Αύγουστος μας χαμογέλασε
πίσω απ τα φεγγάρια του
δέσαμε κόμπο στα μαλλιά
τους όρκους της Αφροδίτης
και με το σπαθί του Ωρίωνα
χαράξαμε ένα δικό μας θόλο
του έρωτα το φτερωτό άλογο
να μας χαμογελά τις νύχτες.
Ανδρέας Κ.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
10 σχόλια:
H λέξη θόλος σε παραπέμπει σε κάτι που θέλει προστασία..
Χρήζουν προστασίας οι έρωτές μας λοιπόν...
Πολύ όμορφο Ανδρέα..
Καλό μεσημέρι..
Ο θόλος του έρωτα είναι αυτός που μας προστατεύει, Έλενα μου.
Καλό σου μεσημέρι.
Σήμερα, αυτό το φθινοπωρινό απομεσήμερο, βρέθηκα κι εγώ σ' αυτό τον μαγευτικό χώρο της "Πνοής της Άνοιξης" και ομολογώ πως το ταξίδι μου στον χώρο του ονείρου ξεκίνησε αμέσως μόλις αντίκρυσα αυτή την υπέροχη φωτογραφία με τα σύννεφα, την θάλασσα και τον ήλιο...
Συνέχισα να ταξιδεύω με συντροφιά τον αγαπημένο μου "Νυχτερινό περίπατο" του Μάνου Χατζιδάκι, ώσπου έφθασα στο ποίημα "Ερωτικό 3" του Ανδρέα Κ.
and 33, ήδη, από την πρώτη ανάγνωση, απόλαυσα τον ποιητικό σου λόγο, κι έπειτα επιχειρώντας μια βαθύτερη επαφή με το κείμενο εντόπισα τα "σημεία κλειδιά" που υπογραμμίζουν την ποιητική σου δεινότητα: το ρήμα "σμίξαμε" που αποτελεί και την αρχή του ποιήματος (μια λέξη - ένας στίχος), την ιδιαίτερα δυνατή λέξη "φέγγος", την αναφορά στον αστερισμό των Πλειάδων, την "ανταλλαγή φιλιών κι αστεριών", την υπέροχη προσωποποίηση του Αυγούστου που "χαμογελά", τον πληθυντικό "τα φεγγάρια" και -βέβαια- την κάθε λέξη που απαρτίζει τους 6 τελευταίους στίχους.
Υπογράμμισα το δίστιχο "δέσαμε κόμπο στα μαλλιά / τους όρκους της Αφροδίτης", το οποίο και χάραξα με γραφή ανεξίτηλη στη σκέψη και στην ψυχή μου...
Σε συγχαίρω γι' αυτό το έξοχο ποίημα, το πρώτο από τα ποιήματά σου που διαβάζω.
Φιλικά. Γιόλα.
Αγαπητή Γιόλα,
Το δικό μου φθινοπωρινό απομεσήμερο πλημμύρισε ξαφνικά από τα λόγια σου που με τιμούν και σαν άνθρωπο και σαν εραστή της ποίησης. Η ανάλυση στο Ερωτικό 3 ήταν ένα πέρασμα σου μέσα στη ψυχή μου. Πραγματικά σ ευχαριστώ.
Στο blog μου, Πνοή της άνοιξης, εκτός από τα δικά μου ποιήματα, αναρτώ ποιήματα αρκετών ποιητών κυρίως της Θεσσαλονίκης και παλαιότερων αλλά και νέων ποιητών, σε μια προσπάθεια μου να γίνει περισσότερο γνωστή η ποίηση των Θεσσαλονικιών ποιητών. Όσο για τη φωτογραφία είναι μια από τις εικόνες που βλέπω στην απογευματινή μου βόλτα στη παραλία της Θεσσαλονίκης, που είναι η δεύτερη πατρίδα μου και την αγαπώ με όλα τα καλά και όλα τα στραβά της.
Σ ευχαριστώ και πάλι για τα όμορφα λόγια σου που με τιμούν και εύχομαι στη συνέχεια του ταξιδιού στη Πνοή τη άνοιξης να συναντήσετε όμορφες στιγμές στους στίχους των ποιητών που φιλοξενώ.
Φιλικά
Ανδρέας Κ. (Καρακόκκινος)
Αμέσως μετά τη μελέτη του ποιήματός σου, ταξίδεψα πολύ σύντομα στην "Πνοή της άνοιξης" (κάποιοι άνθρωποι δυστυχώς δεν έχουν τον χρόνο ν' ασχοληθούν με πράγματα που πραγματικά "γεμίζουν" την ψυχή τους) και σ' αυτό το ταξίδι μου συνάντησα πρόσωπα οικεία, όπως τη Έλενα και την Βάσω, των οποίων γνωρίζω και αγαπώ ιδιαίτερα την ποίηση.
Εκείνο βέβαια που με συγκίνησε ιδιαίτερα ήταν η θέα κάποιων φωτογραφιών με ηλιοβασιλέματα (λατρεύω τη φωτογραφία κι έχω δεκάδες λευκωμάτων με δικές μου φωτογραφίες -κυρίως ηλιοβασιλέματα, σύννεφα, θάλασσα, τρεχούμενα νερά και λουλούδια-) και η ανάρτηση φωτογραφιών της Βενετίας (η λατρεμένη μου πόλη).
Επικεντρώθηκα στη φράση σου "Ένας έρωτας (η ποίηση) που δεν θα σβήσει ποτέ". Αυτή ειδικά η φράση καθρεφτίζει πέρα για πέρα και την δική μου ψυχή. Η ποίηση (από μικρό παιδί διάβαζα κι έγραφα ποίηση) και η μουσική αποτελούν τις ολόχρυσες εκείνες πυξίδες της ζωής μου, που με οδηγούν κατευθείαν στο όνειρο!
Και κάτι άλλο: μόλις τώρα θυμήθηκα πως εσύ σε κάποιο σχόλιό σου για τον Γιάννη Ποδιναρά με είχες ευχαριστήσει "ως άνθρωπος και ως Κύπριος" για τα σχόλιά μου και την αγάπη μου στην Κύπρο...
Τότε είχα σκεφθεί: κοίτα τι ευαισθησία κι ευγένεια! Και σήμερα, εντελώς τυχαία, έμαθα (μέσα από την "Πνοή της άνοιξης") πως αυτός ο ευαίσθητος κι ευγενικός Κύπριος είναι ένας σπουδαίος ποιητής και -κυρίως- ένας Άνθρωπος Ξ ε χ ω ρ ι σ τ ό ς!
Φιλικά. Γιόλα.
Υ.Γ. Και με αγάπη ανείπωτη γι' αυτό "το χρυσοπράσινο φύλλο, το ριγμένο στο πέλαγος..."
Ανδρέα πόσο χαίρομαι για όλα αυτά που σου έγραψε η εξαίρετη κριτικός αλλά συνάμα και δημιουργός εκλεκτή φίλη Γιόλα.Σου μίλησα και από το τηλέφωνο για την επικοινωνία που είχα με τη Γιόλα με ευκαιρία το αφιέρωμα που έκανε στην ποίησή μου η υπέροχη φίλη μας Βίκυ.Πραγματικά είναι μεγάλη η χαρά μου που καταξιώνεται ο πνευματικός σου μόχθος.
Παντρεψα τον Αύγουστο με την Αφροδίτη..
έμεινε ο χρόνος ένα βήμα πισω και θαύμασε το στιγμιότυπο...
εκεινο που ο ποιητής απαθανατισε με το κλικ του ποιήματος..
Φιλιά... Αυγούστου...
Γιόλα, ο έρωτας για τη ποίηση φάνηκε πολύ δυνατός γιατί ξεκίνησε στα μαθητικά μας χρόνια, όταν μαζί με το Γιάννη Ποδηναρά αρχίσαμε να διαβάζουμε και να γράφουμε. Τα χρόνια πέρασαν κι ο έρωτας αυτός όχι μόνο δεν έσβησε αλλά έγινε πιό δυνατός. Οι φωτογραφίες με δειλινά και την φύση είναι μια άλλη αγάπη που κρατάει. Και πάνω απ' όλα η αγάπη μου "για το Χρυσοπράσινο φύλλο το ριγμένο στο πέλαγος"
Αγάπες που δεν θα σβήσουν ποτέ.
Το να πω και πάλι ευχαριστώ είναι πολύ λίγο για να εκφράσει τα συναισθήματα και τη συγκίνηση μου.
Γιάννη μου, νομίζω τα συναισθήματα μας είναι τα ίδια.
Κάκια, ας είναι η ζωή μας γεμάτη όμορφα ποιητικά κλικ.
Δημοσίευση σχολίου