25 Σεπ 2010
ΣΤΗΝ ΑΠΟΜΟΝΩΣΗ
Μπήκε στην απομόνωση
για απεξάρτηση από τα όνειρα
μια και η λευκή φυλακή
είχε προαύλιο ελευθερίας
κι οι αμαρτίες δεν άντεχαν το φως.
Στο σκοτάδι αναζητούσε σκιές
να κουβεντιάσει τη μοναξιά
και στον μαύρο καμβά
ζωγράφιζε με το δάκτυλο
φεγγάρια κόκκινα ολοστρόγγυλα
με δείκτες ρολογιού χρυσούς.
Κι η ώρα έδειχνε πάντα μηδέν.
Ανδρέας Κ.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
7 σχόλια:
Μπράβο, Ανδρέα!
Μόλις τώρα διάβασα κι αυτό σου το ποίημα, που ειλικρινά με ενθουσίασε. Δεν είναι βέβαια η πρώτη φορά που διαπιστώνω, με συγκίνηση, την δεξιοτεχνία σου στον ποιητικό λόγο.
Μου έκανε εξαιρετική εντύπωση η χρήση των χρωματικών επιθέτων (λευκή φυλακή, μαύρος καμβάς, φεγγάρια κόκκινα, δείκτες ρολογιού χρυσοί). Οπωσδήποτε, αυτά τα επίθετα υπογραμμίζουν άμεσα τα τόσο βαθιά νοήματα του ποιήματος.
Θέλησα να υπογραμμίσω, όπως συνήθως κάνω, κάποιον στίχο που μου άρεσε περισσότερο. Τελικά υπογράμμισα ολόκληρο το ποίημα!
Φιλικά. Γιόλα.
Στο θηλυκό της ρολόι
η ώρα δείχνει πάντα 12 και ένα..
ώρα των μεταμορφώσεων...
αντίστροφη διαδρομή..
και όλο η πριγκίπισσα γινόταν σταχτοπούτα!...
Φιλί καληνύχτας...
Και σ εμένα άρεσε το ποίημά σου Ανδρέα.Η Γιόλα δέν πέφτει έξω στην κρίση της.
Τα χρώματα κι οι αντιθέσεις τους
Γιόλα μου, ρέουν μέσα μας μαζί με τα συναισθήματα.
Γιάννη μου σ ευχαριστώ κι εσένα και τη Γιόλα.
Στο μηδέν Κάκια μου η διαδρομή είναι μια.
Ακριβώς έτσι είναι, Ανδρέα μου!
"Τα χρώματα κι οι αντιθέσεις ρέουν μέσα μας μαζί με τα συναισθήματα". Ένα απέραντο τοπίο η ψυχή μας που αλλάζει διαρκώς χρώματα κι αποχρώσεις...
Υ.Γ. Σου έχω γράψει κάποιο σχόλιο και για το "Ερωτικό 2" και θα ήθελα, όποτε μπορέσεις, να το διαβάσεις.
Δημοσίευση σχολίου