4 Οκτ 2010
ΔΡΟΜΟΙ ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΟΙ
ΔΡΟΜΟΙ ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΟΙ
Δρόμοι ντυμένοι
με φθινοπωρινή φορεσιά,
σε χρώμα άδειας χελιδονοφωλιάς
που κάποιο καλοκαίρι κτίστηκε
για να χωρέσει το ζευγάρωμα
Δρόμοι αδειανοί
με τα κλαδιά στη γύμνια τους
να υψώνουν στον ουρανό
παράλυτα τα μέλη του κορμιού
σε ακολουθία παρακλητική.
Δρόμοι στρωμένοι
με κίτρινα φύλλα στα μαλλιά
πέπλο κλεμμένο
από τις νύμφες του καλοκαιριού
που δίψασαν τον έρωτα
Δρόμοι θλιμμένοι
με πρόσωπα ρυτιδιασμένα
κι αφτιασίδωτα
με χείλια στεγνά της σιωπής
δίχως κελαήδισμα ερωτικό.
Ανδρέας Κ.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
9 σχόλια:
Πάρα πολύ ωραίες εικόνες, ρεαλιστικά και μεταφορικά, μας δίνεις με αυτό το ποίημα Ανδρέα μου. Καλημέρα και καλή εβδομάδα.
Κατά την άποψή μου, οι "Δρόμοι φθινοπωρινοί" είναι από τα ωραιότερα ποιήματα που έχουν γραφεί για το "φθινόπωρο" και με την ουσιαστική και με την μεταφορική σημασία του...
Ο Ανδρέας, όπως πάντοτε, έτσι και τώρα μας μεταφέρει από τους πρώτους ήδη στίχους σε μιαν ατμόσφαιρα ιδιαίτερα υποβλητική.
Η φθινοπωρινή θλίψη "ζωγραφίζεται" ακόμη πιο ζωντανά, με τις παρεμβολές του καλοκαιριού (...που κάποιο καλοκαίρι κτίστηκε..., ...από τις νύμφες του καλοκαιριού), αλλά και της άνοιξης (δίχως κελαήδισμα ερωτικό).
Κρατώ μέσα μου -ακριβό ποιητικό φυλαχτό- τα τρίστιχα "σε χρώμα άδειας χελιδονοφωλιάς / που κάποιο καλοκαίρι κτίστηκε / για να χωρέσει το ζευγάρωμα", και "πέπλο κλεμμένο / από τις νύμφες του καλοκαιριού / που δίψασαν τον έρωτα".
Αλλά κι ολόκληρο το ποίημα δεν αποτελεί δείγμα της άμετρης ευαισθησίας και της ποιητικής δεινότητας του Ανδρέα;
Υ.Γ. Εννοείται πως το υπέροχο αυτό τραγούδι "Les feuilles mortes" ήταν ό,τι καλύτερο για το μουσικό "αγκάλιασμα" αυτού του ποιήματος!
Και στο τραγούδι, όπως και στο ποίημα, αυτές οι αντιθέσεις ανάμεσα στο τότε και στο τώρα, ανάμεσα στην πληρότητα και στο κενό, ανάμεσα στο φως του καλοκαιριού και στη σκοτεινιά του φθινοπώρου...
Τις καρδιές να κοιτας, Αντρέα...
εκεί έρχεται το Φθινόπωρο μυρίζοντας Χειμώνα..
Σε φιλω..
Καλημέρα Ντίνο μου, καλή βδομάδα.
Ζήλεψα τις εικόνες σου και προσπαθώ να περιγράψω με λέξεις.
Σ ευχαριστώ.
Το φθινόπωρο, Γιόλα μου,όπως και η άνοιξη κρύβουν μέσα τους πολλές αντιθέσεις σε σχέση με τις άλλες δυό εποχές που είναι ανάμεσα και οι εικόνες επιδρούν στα συναισθήματα μας εντονότερα.
Όσο για τη μουσική θα πρέπει να ευχαριστήσω τη φίλη τη Δέσποινα, που με βοήθησε μ αυτό το τραγούδι.
Σ ευχαριστώ πάντως Γιόλα μου.
Τις καρδιές, Κάκια, τις αγγίζουν οι εποχές με το δικό τους τρόπο και στο δικό τους χρόνο.
Υπαρχει λαθος τροπος και λάθος χρόνος αγγίγματος?...
Στο καθένα οι εποχές έχουν το δικό τους ξεχωριστό άγγιγμα.
Δημοσίευση σχολίου