ΣΚΙΕΣ

ΣΚΙΕΣ

Αυτή η πέτρα ήταν αδύνατον να σπάσει.
Η απόληξη η ίδια.
Πάγος πάνω στον καύσωνα, που δεν έλιωσε.
Ζωής, θανάτου μεταίχμιο.
Μετάβαση απ' το χτες στο σήμερα.
Γεφύρια απώθησης και δίψας απ' την άλλη.
Ξέχασες μνήμες να κρατάς
ξέχασες ανθρώπους να αγκαλιάζεις.
Κομμάτια γης καλά κρυμμένα στο είναι σου,
στο έσομαι, στο πάντα σου.
Πόσο γρήγορα οι εποχές αλλάζουν.
Φεύγει η Άνοιξη και πάλι έρχεται.
Γενιές - γενιές, αράδα - αράδα.
Φωτιές που σβήσατε.
Ψυχές αποσβολωμένες, απολιθωμένες.
Βαλσαμωμένοι γίγαντες με πρίσμα στα άκρα.
Σκιά σκηνώματος βαριά.
Κι ας καίει ένα καντήλι μόνο.

Νόπη Χατζηιγνατιάδου
Από τη συλλογή «Αναζητώντας το Άλφα» (2009)