25 Οκτ 2010
Σ' ΑΓΓΙΖΩ
Σ'ΑΓΓΙΖΩ
Σ αγγίζω
και τα σκοτάδια καίγονται
στο μίσχο του δειλινού
κλεμμένα χρώματα απλώνονται
στους βυθούς των δακρύων
και στο καμβά αχνίζει
το χαμόγελο της αιώνιας στιγμής.
Σ αγγίζω
και στο χείλος του ποτηριού
το αποτύπωμα του έρωτα αφρίζει
τα ποτάμια γυρνάνε
στις γραμμές των βουνών
και χαράζουν στο ανεκπλήρωτο
τα πέταλα του κορμιού
όταν ξαπλωμένο αναπνέει
τις ανάσες της περασμένης νύχτας.
Σ αγγίζω
κι οι ώρες χάνονται
στο ταξίδι των πουλιών
πέρα από τα σύνορα των αναστεναγμών
και πιο κει από τον ιδρώτα του μεσημεριού
όταν ο άντρας κι η γυναίκα σμίγουν
στη κατακόρυφο του ήλιου
γυμνά ψήγματα ζωής.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
20 σχόλια:
τί όμορφο! ξεχάσαμε ν'αγαπάμε ακόμα και μέσα από την ποίηση.
καλημέρα Αντρέα.
Ολες οι γεφυρες ομοιώματα αγγιγματων
με λεκτική προέκταση μιας επιθυμίας
που παντα θεριεύει
όταν στρεφεις την προσοχή σου
πανω της!..
φιλι... αγγιγμα...
Το "Σ' αγγίζω", ένα ακόμη θαυμάσιο ποίημα του Ανδρέα, δείγμα της απαράμιλλης ποιητικής του δεξιοτεχνίας, "αγγίζει" με την τρυφερότητα και την ομορφιά του κάθε ευαίσθητη ψυχή...
Ο τίτλος (Σ' αγγίζω), που "επιμένει" να επαναλαμβάνεται ως επωδός στην αρχή τής κάθε στροφής, αποτελεί τον νοηματικό πυρήνα του ποιήματος, από τον οποίο πηγάζει και ρέει αυτός ο χείμαρρος των εικόνων, που σ' αφήνει άφωνο από την δύναμη και το κάλλος του!
Τα σκοτάδια που "καίγονται", ο "μίσχος του δειλινού", οι "βυθοί των δακρύων", το "χαμόγελο της αιώνιας στιγμής" που "στο καμβά αχνίζει" και βέβαια ο κάθε στίχος (λέξη προς λέξη) της 2ης και της 3ης στροφής "καθηλώνουν" τον αναγνώστη σε "τοπία" στοχασμών και συναισθημάτων ιδιαίτερα ξεχωριστών.
Και μόνον αυτό του ποίημα του Ανδρέα αν διαβάσει κάποιος, δεν μπορεί παρά να αγαπήσει την ποίηση!
Ανδρέα μου, συγχαρητήρια!
Υ.Γ.
Εννοείται πως, αν επιχειρούσα την νοηματική αλλά και την αισθητική ανάλυση της 2ης και της 3ης στροφής, θα έγραφα ένα πολυσέλιδο κείμενο...
Δυστυχώς, στα "σχόλια" δεν υπάρχει αυτή η δυνατότητα!
Όσο για το τραγούδι, με το οποίο ο Ανδρέας σκέφθηκε να συνοδεύσει τούτο το ποίημά του, εγώ προσωπικά πιστεύω πως πιο "ιδανική συντροφιά" δεν θα μπορούσε να υπάρξει...
Aγγίγματα-σημάδια θεϊκά
ερωτκής παράδοσης.........
Α Π Ο Λ Υ Τ Η Σ ! ! ! ! !......
Αγγίγματα-''αποτυπώματα'' ανεξίτηλα
της διαδρομής του ενός σώματος μέσα στο άλλο........
Αγγίγματα-κράματα πόνου και λύτρωσης σε ακροβατικό βηματισμό ύψιστης ακρίβειας.......
Αγγίγματα-είδωλα σαγήνης σε ''καμβάδες'' ζωγράφων της αναγέννησης......
Αγγίγματα-μάρτυρες αιώνιοι, όταν συντελείται το....θαύμα......
Αγγίγματα-''ανάσες'' ζωής και θανάτου σε αέναη εναλλαγή.....
Αγγίγματα-φωνές επιθυμίας....
Α Σ Β Ε Σ Τ Η Σ ! ! ! ! !......
Αγγίγματα-όνειρα ιδανικής πραγματικότητας, που πολεμάνε το ανέφικτο και το νικούν κατα κράτος!!!!!!!!!!!!.........
ΚΑΘΕ ΛΕΞΗ, ΑΝΑΒΛΥΖΟΥΣΑ ΣΥΓΚΙΝΗΣΗ, ΣΑΝ ΠΟΤΑΜΙ ΠΟΥ ΞΕΚΙΝΑ ΟΡΜΗΤΙΚΟ ΑΠ' ΤΗΝ ΠΗΓΗ ΤΟΥ.....
ΚΑΘΕ ΣΤΙΧΟΣ ΜΙΑ ΥΓΡΗ ΕΥΘΕΙΑ-ΙΧΝΟΣ ΑΠΟ ΔΑΚΡΥ, ΠΟΥ ΕΤΡΕΞΕ, ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΠΡΟΛΑΒΕΙ, ΝΑ ΤΟ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ Η ΛΟΓΙΚΗ......
ΚΑΙ ΚΑΘΩΣ ΠΡΟΧΩΡΕΙ Η ΑΝΑΓΝΩΣΗ ΕΡΧΕΤΑΙ ΚΙ ΑΛΛΟ ΔΑΚΡΥ, ΝΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙ ΤΟ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ, ΓΙΑ ΝΑ ΔΩΣΟΥΝ ΤΗ ΔΡΟΣΙΑ, ΠΟΥ ΖΗΤΑ Η ΚΑΥΤΗ ΛΑΒΑ ΤΟΥ ΠΟΘΟΥ, ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΣΒΗΣΕΙ ΠΟΤΕ!......
Δέν ξέρω ποιός, θα μπορούσε, ν' αντισταθεί σε ΤΕΤΟΙΟ πάθος....
Δέν ξέρω ποιός, θα μπορούσε ν' αντισταθεί σε...ΤΟΣΟ πάθος....
Δέν ξέρω ποιός, θα μπορούσε, ν' αρνηθεί ΑΥΤΟ το πάθος.........
Καληνύχτα
(σε θερμοκρασία ...υψικάμινου)....
ΥΓ. Το τραγούδι Μ Ο Ν Α Δ Ι Κ Η ερωτική ''λεηλασία'' κατακτητή κι αιχμαλώτου σε ρόλους ευθείς και αντιστροφους...........
Αγγίζω σημαίνει αισθάνομαι, αισθάνομαι σημαίνει ζω
Εξαιρετικό Αντρέα μου
άγγιγμα ψυχής!!!!
Πολύ όμορφο!!!!
ένα τρυφερό άγγιγμα από όμορφες εικόνες και τρυφερά συναισθήματα!!
εξάλλου αυτό δεν είναι η ποίηση;
Ένα τρυφερό άγγιγμα από τα όνειρα που ζούνε κάπου βαθειά μέσα στο υποσυνείδητο μας...
Ευχές για ένα όμορφο βράδυ !!!
Σε τέτοια ποιήματα, είναι στ' αλήθεια πολύ δύσκολο να "ξεχωρίσει" κάποιος εκείνον ή τον άλλο στίχο...
Συνήθως, υπογραμμίζεις ολόκληρο το ποίημα, τον κάθε στίχο, την κάθε λέξη...
Στο "Σ' αγγίζω", εγώ προσωπικά θα "κύκλωνα", με κατακόκκινη κι ανεξίτηλη γραφή, το δίστιχο:
"... χαράζουν στο ανεκπλήρωτο
τα πέταλα του κορμιού...".
Ειλικρινά, από τους ωραιότερους στίχους που έχω διαβάσει κι αγαπήσει!
Όμορφο. Αλλά μου κακοφαίνεται που μόνο γυναίκες το σχολίασαν!! :P
Τα χαιρετίσματά μου.
Ειλικρινά, το ίδιο παρατήρησα κι εγώ, και μάλιστα ήθελα να το αναφέρω, αλλά με προλάβατε...
Περίεργη δεν είναι αυτή η παντελής απουσία, μέχρι στιγμής τουλάχιστον, της "ανδρικής παρουσίας";;;
Πανδώρα, η αγάπη έχει μέσα της το άγγιγμα
Το άγγιγμα Κάκια είναι η συνεχεια του έρωτα
Η ανάλυση του ποιήματος Γιόλα μου είναι ένα διάβασμα της ψυχής μου από μέρους σου.
Σ ευχαριστώ
Υπατία μου πάντα πληθωρική και εύστοχη στο λόγο σου. Ξέρεις να με διαβάσεις και σ ευχαριστώ.
Λια, σ ευχαριστώ.
Δέσποινα σ ευχαριστώ. Είδα το blog και μου άρεσε η ποίηση σου.
Βάσω μου σ ευχαριστώ κι εγώ χαίρομαι τη ποίηση σου
Ερμιόνη μου, χαίρομαι που πέρασες απ εδώ. Για την απουσία ανδρών στα σχόλια έχετε δίκαιο. Τι να πω όμως!!!!
Άχ,
πώς ν' αντέξουν οι άντρες την ευαισθησία τους.......
Προβάλλουν ένα σκληρό πρόσωπο, να ταιριάζει με το κοινωνικό status, που επιβάλλει ένα άκρως υποκριτικό κατεστημένο......
Και κάτω απο μιά δήθεν άγρια επιφάνεια κρύβουν επιμελώς έναν ολόκληρο κόσμο ευαισθησίας, που με νύχια και με δόντια προσπαθούν, να κρατήσουν, για να μήν προδώσει την αλήθεια τους......
Κι η αλήθεια είναι, οτι αυτή η δήθεν τραχιά επιφάνεια ειναι τόσο εύθραυστη, που αρκεί ένα άγγιγμα, για να την κάνει.....''κομμάτια και θρύψαλα''.......
Και το ποίημα αυτό είναι η ίδια η ευαισθησία ομιλούσα......
Πώς ν' αντέξει, λοιπόν, ένας άντρας το άγγιγμα της ευαισθησίας, καθώς θα του ψιθυρίζει το τραγούδι της...........
Δημοσίευση σχολίου