17 Φεβ 2011
ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ
Εκείνο το χαμόγελο
που άφηνες ξημέρωμα στο δρόμο μου
έσβησε από τις αναθυμιάσεις
που ανέδυαν τα λόγια της ημέρας.
Εκείνο το χαμόγελο
που έπλεκες με τις λέξεις σου
γιορταστικές γιρλάντες
έγινε αγχόνη για αυτόχειρες
που τους έκλεψαν το φως του ήλιου.
Εκείνο το χαμόγελο
που χρωμάτιζε το δειλινό
με χούφτες ερωτευμένα γιασεμιά
έγινε σκοτεινός καμβάς
βαμμένος στα σκοτάδια.
Ανδρέας Καρακόκκινος
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
5 σχόλια:
"Εκείνο το χαμόγελο" με μελαγχόλησε...
Κι όμως η θλίψη και το παράπονο, που αποπνέει αυτό το ποίημα, εξαφανίζονται από την ολόφωτη ηδονή που αισθάνεται κάποιος, όταν συνευρίσκεται με την δύναμη της γραφής του Ανδρέα.
Μου άρεσε πολύ η επανάληψη της φράσης "Εκείνο το χαμόγελο / που...", στην αρχή της κάθε στροφής, καθώς η φράση αυτή εμπεριέχει το νοηματικό βάρος του ποιήματος. Με εντυπωσίασε η "χρονική πορεία" (ξημέρωμα, το φως του ήλιου, το δειλινό, στα σκοτάδια). Θαυμάσια η 2η στροφή, με το χαμόγελο που πλέκεται από τις λέξεις, με τις λέξεις που παρομοιάζονται με "γιορταστικές γιρλάντες", με το χαμόγελο που γίνεται "αγχόνη για αυτόχειρες", με τους "αυτόχειρες που τους έκλεψαν το φως του ήλιου". Εκπληκτική και η τελευταία στροφή...
Δεν μπορώ παρά να ζωγραφίσω -με χρώματα ανεξίτηλα- και στη μνήμη αλλά κυρίως στην ψυχή μου τούτο το τρίστιχο: "Εκείνο το χαμόγελο / που χρωμάτιζε το δειλινό / με χούφτες ερωτευμένα γιασεμιά"...
Υ.Γ.
Ανδρέα,
Δέξου τα συγχαρητήριά μου σαν ένα μπουκέτο γιασεμιά, που το τόσο λεπτό αλλά μεθυστικό άρωμά τους θα παραμείνει αναλλοίωτο, όσα χρόνια κι αν περάσουν...
Γιόλα, σ ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Όταν τα συναισθήματα, ευχάριστα ή δυσάρεστα, γίνονται στίχοι χαίρεσαι όταν κάποιοι τα αισθάνονται.
''Εκείνο το χαμόγελο'' που έτρεξε με λαχτάρα,
να συναντήσει το βλέμμα σου,
θα συνοδεύει ΠΑΝΤΑ
τίς μοναχικές νύχτες, που σ' επισκέπτονται.....
ΤΌ ΛΕΥΚΟ ΤΩΝ ΓΙΑΣΕΜΙΩΝ
ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΑΠΕΙΛΗ
ΓΙΑ ΤΑ ΣΚΟΤΑΔΙΑ.....
Αφήνω χαμόγελο/άγγιγμα καληνύχτας........
Το βλέμμα πάντα αναζητά και προσμένει το χαμόγελο.
Σ ευχαριστώ Υπατία
Δημοσίευση σχολίου