Αφίσαμε τη μνήμη να κατέβει
βαθιά στο πηγάδι της μνήμης
κι ανασύραμε εικόνες
ντυμένες με τα χρόνια εκείνα
του ανέμελου χαμόγελου
του άδολου έρωτα
του ανοίγματος των φτερών
σε άγνωστους ουρανούς
του πρώτου αγγίγματος
μιάς ακαθόριστης ελευθερίας.
Αναμίξαμε τις εικόνες
με πρόσωπα νεανικά
γεμάτα πάθος και πείσμα
να κερδίσουν την γνώση
να νοιώσουν τον έρωτα
να χτίσουνε πύργους
ν' αγκαλιάσουν ολάκερη τη γη
να τη χωρέσου στην ψυχή
χωρίς το φόβο της αποτυχίας
και μονάχα στάλες ελπίδας
Αφίσμε τη μνήμη να ψαχουλέψει
δάκρυα και χαμόγελα
για δρόμους που περπατήσαμε
τραγουδώντας τη ζωή
για δρόμους που χάσαμε
από μια βίαιη αβεβαιότητα
Κι' ύστερα μετρήσαμε στις καρδιές μας
πόσες οι λύπες κι οι χαρές
που κρύφτηκαν στη μνήμη
τις απλώσαμε σ΄ένα τραπεζι
και τις αγγίξαμε τρυφερά.
Κι΄όλα ήταν εκεί μπροστά μας
ένα κομμάτι της ψυχής μας
που ξεκίνησε το όμορφο ταξίδι
και στη πορεία άλλαξε διαδρομή
μέσα σε βίαιη αβεβαιότητα.
Κυταχτήκαμε όπως τότε παιδια
κι αφίσαμε τα μάτια μας να μιλήσουν
Ύστερα χωρίσαμε
γεμάτοι ατέλειωτα συναισθήματα.
Μόνος στον κήπο
με τις βιολέτες και τα κρίνα
ταξιδεύω, ονειρεύομαι, ξαναζώ
Κόβω δυό βιολέτες,
όπως τότε από το κήπο της θειάς
Τις κρύβω βαθιά στη τσέπη
Ποιος ξέρει, μπορεί να ξαναβρεθούμε
όλοι μαζί στην αυλή του σχολείου.
Να ομορφήνουμε τη τάξη μας
και τις μνήμες συναισθημάτων
για τις μέρες που μας κλέψανε॥
Αφιερωμένο στους φίλους μου Γιάννη και Στέλιο
1 σχόλιο:
Νέα σελίδα για τα λογοτεχνικά δρώμενα.
Τα "λογοτεχνικά επίκαιρα"
http://logotexnika-epikaira.blogspot.com/
παρουσιάζουν ειδήσεις
για τους έλληνες συγγραφείς, τα έργα τους,
τις εκδηλώσεις τους, τη συγγραφή στο διαδίκτυο.
Στείλτε ανακοινώσεις για δικές σας εκδηλώσεις
ή για παρουσίαση των βιβλίων σας.
Θ. Βοριάς
Δημοσίευση σχολίου