8 Απρ 2008

ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ ΙΙ

ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ ΙΙ
Διαδρομές
Κάτω απ’ το κάστρο
Και την ομίχλη
Να του κλέβει στο σκοτάδι
Τα φεγγάρια των αιώνων του।

Διαδρομές
Με τη ψυχή
Ν’ απλώνεται ξεδιάντροπα
Στα στενά δρομάκια
Σε χρώμα από κεχριμπάρι।

Διαδρομές
Με το χέρι χωμένο στη άνοιξη
Αναζήτησα
Στον κήπο με τις πορτοκαλιές
Μνήμες κρυμμένες στο χρόνο।

Διαδρομές
Με το γέλιο βρεγμένο
Από λευκό κρασί
Δέσαμε τις καρδιές μας
Σ’ ένα πράσινο κομπολόι

7 Απρίλι 2008
Στη Κατερίνα, τη Σοφία, το Γιάννη, τη Ρίκα

6 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Νοστάλγησα τ' Αναπλιώτικο φεγγάρι
που δείχνει την ποίηση τόσο ψηλά
ως των πουλιών τα χείλη
Εκεί, στα κρημνά των βράχων του
αιχμάλωτη
να σώνω από μέσα τη φωνή

νοστάλγησα να γυρίσω μόνη
στο δρόμο και στην πέτρα
του καημού
εκεί, απάνω στη σκληρότητα
ανοίγοντας
άνθρωπο
αίμα
να τολμήσω - Κατερίνα K.

Καλημέρα Αndre

meril είπε...

Διαδρομές στο χώρο στο χρόνο
Στα μονοπάτια της μνήμης
Πόσο επώδυνες είναι Ποιητή;

Ανδρέας Καρακόκκινος είπε...

Κάποιες Διαδρομές Μeril είναι επώδυνες. Όμως υπάρχουν και οι λίγες όμορφες που σκεπάζουν τις πολλές επώδυνες. Κι αυτές τις όμορφες είναι που ελπίζουμε και αναζητούμε ν' ακολουθήσουμε.

tsiailisworld είπε...

ωραίες, λίγο πεσιμιστικές εικόνες, προς το τέλος σβήνει ο πόνος με λίγο κρασάκι, λίγο παιχνίδι με το κομπολόι

Unknown είπε...

Υπέροχες οι διαδρομές σου αντρέα μου . Φιλιά πολλά

Ανώνυμος είπε...

Το Ναύπλιο, πάντα εκεί.
Πάντα όμορφο και ερωτεύσιμο!
Και η παρέα πολυαγαπημένη!!!
Ανδρέα μου ευχαριστούμε θερμά!!!!

Καλησπέρα,

Σοφία