ΜΝΗΜΗ ΙΟΥΛΗ 1974

Μας ξύπνησε το βουητό
αεροπλάνων πολεμικών
κι ήταν σαν τύμπανα πολέμου
που έφαιρναν την καταστροφή
που έφερναν τον θάνατο.
Ήταν το τίμημα βαρύ
της προδοσίας αδελφών
του παιγνιδιού των ισχυρών.
Μάννα φεύγω
Για το τόπο μας
Είναι δικός μας
Δεν θα μας το πάρουν.
Το κλάμα της
οι κραυγές της
σκεπαζαν τα βουητά
τα δάκρυα της έτρεχαν
ένα ποτάμι ορμητικό
σαν νά'θελε να πνίξει
τους εισβολείς.
Γιέ μου γιέ μου
που φευγεις
θα σε ξαναδώ;
Ναι μάννα μη με θρηνείς
θα σμίξουμε και πάλι.
Ύστερα σιωπή
Σκοτάδι.
Το παιγνίδι του πολέμου τέλειωσε
αφίνοντας πληγές, πόνο ,θάνατο
και μιά πατρίδα μοιρασμένη.
Τα χρόνια πέρασαν
ο πόνος έμεινε
κι εσύ μάννα έφυγες
με τον καημο
να ξαναπάς στο σπίτι μας.
Πάντα θυμάμαι την αγάπη σου
ήτανε πάνω απ'όλα
πάνω από τη ζωή σου.
Α.
Αφιερωμένο στη Μάννα μου
Αφειερωμένο στις Μάννες που έχασαν τα παιδιά τους το 74 στη Κύπρο.
Αφιερωμένο σε κάθε Μάννα που βλέπει το παιδί της να φεύγει σ΄ένα πόλεμο
και δεν ξέρει αν θα το ξαναδεί.
Η κραυγή της μάννας μου εκείνο τον Ιούλη του 74 στη Κύπρο είναι μονάχα μιά λεξη. ΕΙΡΗΝΗ