Γεννήθηκα την εποχή του χαλκού
τώρα
δεν με θυμάται πια κανένας
σκεπάσαν τους βωμούς μου δάφνες και φρύγανα.
Πικραμύγδαλο, συ έρωτα μου,
ήπια τρία βαρέλια ρετσίνα στην Δόμνα
χτες, για να ξεχάσω
ρούφηξα τον Αλιάκμονα, τον σφοδρό Βαρδάρη
- οι λιμναίοι οικισμοί της Θεσσαλίας
μείναν ξεροί για χάρη σου.
Περιμένω τρεις χιλιάδες χρόνια να πεθάνω,
αδύναμος να αποσυντεθώ τόσο που σ' αγαπω.
Κωστής Μοσκώφ
Από τη συλλογή Ποιήματα (1987)
Α τα παλαιότερα
Πάνε δέκα χρόνια που έφυγε από κοντά μας ο Κωστής Μοσκώφ.
Θα θυμάμαι πάντα τις συζητήσεις μαζί του.
Ήταν για μένα ένα μάθημα μοναδικό.
5 σχόλια:
αδύναμος να αποσυντεθώ τόσο που σ' αγαπω...
πολύ γνώριμο συναίσθημα τελικά...
οι επιλογές σου πάντα σε δικαιώνουν!
Από τα ωραιότερα που εχω διαβασει.
Ισως γιατι και γω νιωθω πως γεννηθηικα την εποχή του Χαλκού.
Ισως γιατι ολο αυτο με το κρασί και το σφοδρό Βαρδάρη να ναι κομματι μου..
Χωρις να γνωριζω εκεινα τα μερη παρα μοναχα να τα εχω επισκευθει μια και μοναδικη φορα στη ζωή μου, αρκουσε για να τα λατρέψω
O Kωστής Μοσκώφ ήταν μια σημαντική φυσιογνωμία στην πνευματική ζωή της Θεσσαλονίκης και όχι μόνον. Κατά κύριο λόγο ιστορικός, προσέφερε πολλά στον πολιτισμό και άφησε ιδιαίτερα αξιόλογο έργο σε διάφορους τομείς.
Τον γνώριζα από τα χρόνια του σχολείου στο Ανατόλια και στα μέσα της δεκαετίας του 1980 είχαμε ταξιδέψει μαζί για μια εκδήλωση στο Πλόβντιβ, καλεσμένοι από τη βουλγαρική κυβέρνηση.
Ο πρόωρος θάνατος του ήταν μια μεγάλη απώλεια για όλους μας.
Σ' ευχαριστώ Τόλη για την αναφορά στο Κωστή Μοσκώφ. Τα λόγια σου, λόγια ενός σημαντικού ανθρώπου της πνευματικής ζωής της Θεσσαλινίκης, έχουν ιδιαίτερη σημασία.
Καλλιόπη, Μαρία, θα ξαναβάλω κι άλλα ποιήματα του Κωστή Μοσκώφ.
Δημοσίευση σχολίου