13 Ιαν 2009

Εκεί που ονειρεύεσαι

΄Ενα φευγαλέο πέρασμα από τη ζωή
η ζωή σου
ξημέρωμα πάντα
κι εσύ να ψάχνεις τις αποστάσεις σου
μέσα στη νύχτα
ξαναγεννιέσαι από εμπνεύσεις ανώτερες
ίσως τώρα πιό σοφός
χορεύεις τον χορό της ζωής
οι εσωτερικές πληγές επουλώθηκαν
τα βήματα ελαφρά, προσεκτικά
στραμμένα σε μια αναζήτηση
κόβεις ένα - ένα τα σχοινιά
κατασιγάζεις τους πόνους και προχωράς
όλος μια χούφτα είσαι
γεμάτη πέταλα γιασεμιού
αφουγκράζεσαι σκιές που πέρασαν
ίσως τώρα πιό δυνατός
σπουδάζεις χαμόγελα
σκαρφαλώνεις ως την κορυφή τ' ανέμου
για να υπερασπισθείς τη σιωπή
όλα ήταν προδιαγεγραμμένα κάτω από ήλιους
δίχως σύνορα με τον έρωτα να κυριαρχεί
έφτανε μόνο ένα φιλί
για ν' αρχίσεις ξανά
να ταξιδεύεις στην ιστορία
να ντύνεσαι μύθους, μελωδίες και χρώματα
ίσως τώρα να μπορείς
ν' απαλύνεις ωδίνες του κόσμου όλου
αν και είσαι φωνή στην έρημο
κρύσταλλος στο παγωμένο κύμα
ενός ποταμού που σίγασε
για να ονειρευτείς...

Σοφία Στρέζου


Ένα από τα ωραία ποιήματα της Σοφίας που το πήρα από το blog της ΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΠΟΙΗΤΗΣ
http://sofiastrezou.blogspot.com

28 σχόλια:

Vicky Papaprodromou είπε...

Ωραίο αυτό το ποίημα της Σοφίας, Ανδρέα.

Μπράβο στη Σοφία και σ' εσένα για την επιλογή. :-)

Είναι τελικό όμορφο πράγμα να κουρνιάζεις «εκεί που ονειρεύεσαι», ε;

ΣΟΦΙΑ ΣΤΡΕΖΟΥ είπε...

Ανδρέα μου σ' ευχαριστώ για την ευγενική φιλοξενία του ποιήματός μου στις σελίδες σου. Θέλω να σ' ευχαριστήσω για τα καλά σου λόγια και τον χρόνο που αφιερώνεις στην ανάγνωση της γραφής μου.
Την θερμή καλησπέρα σ' εσένα και την καλή μου φίλη Βίκυ. Και οι δυό σας μ' ένα μαγικό τρόπο μπήκατε στη ζωή μου και χαίρομαι ιδιαίτερα γι' αυτό. Έτσι θάχω άλλον έναν λόγο να έρχομαι Θεσσαλονίκη, για να σας βλέπω...

Vicky Papaprodromou είπε...

Τώρα, Ανδρέα, άμα της πω να «τσακιστεί και να 'ρθει σύντομα», δεν θα 'ναι καθόλου ποιητικό το ύφος μου... αλλά δεν κρατήθηκα. :-)

ΣΟΦΙΑ ΣΤΡΕΖΟΥ είπε...

Για τη Βίκυ.
Αφού καλό παιδί είσαι, γιατί εκφράζεσαι έτσι. Εσύ νομίζεις πως αν μπορούσα, δεν θα ερχόμουν. Μη ξεχνάς πως έχεις λάβει πρόσκληση.
Συγνώμη Ανδρέα που κάνουμε κατάχρηση της φιλοξενίας σου.

Vicky Papaprodromou είπε...

Μα, δεν την ξεχνώ την πρότασή μου. Άσε που έχω και κάτι καλοκαιρινό να ονειρεύομαι (εκεί στην Εύβοια).

Επειδή είμαι καλό παιδί μιλάω έτσι. Για να δώσω έμφαση.

Ο Ανδρέας δεν έχει πρόβλημα. Σε λίγο θα μας φέρει και καφέ.

Ανδρέας Καρακόκκινος είπε...

Βίκυ, παρ' όλη την εκρηκτική προσκληση στη Σοφία, κρατώντας τη συλλογή της στα χέρια μου την προσκαλώ κιεγώ με δυό στίχους της.
" Ωρα δώδεκα και τριάντα
πλατεία Λευκού Πύργου"
Σοφία, τη μέρα την ορίζεις εσύ.

ΣΟΦΙΑ ΣΤΡΕΖΟΥ είπε...

Παιδιά σας υπόσχομαι μόλις μπορέσω να έρθω. Σας ευχαριστώ για όλα και σίγουρα θα βρεθούμε να είστε βέβαιοι γι' αυτό.

Vicky Papaprodromou είπε...

Ελπίζω να εννοείς 12:30 τα μεσάνυχτα, γιατί το μεσημέρι δεν θα μπορέσω. Είναι ακόμα πρωί για μένα και δεν μπορώ το βάρβαρο πρωινό ξύπνημα.

ΣΟΦΙΑ ΣΤΡΕΖΟΥ είπε...

Μου βάλατε ιδέες...
Θα έρθω χωρίς την οικογένεια για να σας χαρώ τις ώρες που εσείς μπορείτε.

Ανδρέας Καρακόκκινος είπε...

Ας έρθει η Σοφία και αν χρειαστεί θα αλλάξουμε τους δείκτες του ρολογιού για να μη χαλάσουμε τον ύπνο σου Βίκυ.

Vicky Papaprodromou είπε...

Να επιτέλους δυο άνθρωποι που μου κάνουν τα χατίρια.

Τι καλά παιδιά είστε εσείς; Πού ήσασταν κρυμμένοι τόσα χρόνια;

ΣΟΦΙΑ ΣΤΡΕΖΟΥ είπε...

Σημασία έχει πως βρεθήκαμε. Τι ποιό όμορφο από αυτό. Και να σκεφτεί κανείς πως στην ίδια γειτονιά τριγυρνάγαμε. Δεν είναι απίστευτο;

Vicky Papaprodromou είπε...

Ναι, βρε παιδί μου. Κάλλιο αργά παρά ποτέ. Κι ο Ανδρέας σ' αυτή τη γειτονιά έμενε όταν πρωτοήρθε στην Θεσσαλονίκη.

Ανδρέας Καρακόκκινος είπε...

Να περπατήσουμε εκείνους τους δρόμους πάλι, εκείνες τις γειτονιές που είναι ένα κομμάτι της ζωής μας. Σκέφτομαι πόσο θα ζηλέψει ο φίλος μου ο Γιάννης.

ΣΟΦΙΑ ΣΤΡΕΖΟΥ είπε...

Θα τον καλέσουμε κι αυτόν στις βόλτες μας. Όσοι πιστοί προσέλθετε...

Ανδρέας Καρακόκκινος είπε...

Σοφία, είναι ο παιδικός μου φίλος Γιάννης Ποδηναράς - φιλοξενώ ποιήματα του στο blog μου - και τώρα ζει στη Κύπρο. Μακάρι να μπορούσε να ρθεί.

ΣΟΦΙΑ ΣΤΡΕΖΟΥ είπε...

Ανδρέα μόλις έστιλα mail στον Γιάννη να μου στείλει τα βιβλία του. Ελπίζω να μη με παρεξηγήσει.

Vicky Papaprodromou είπε...

Θα του στείλω κι εγώ μήνυμα για να σε παρεξηγήσει. Σαν δεν ντρέπεσαι, μικρή Σοφία!

Ανδρέας Καρακόκκινος είπε...

Όχι Σοφία, όχι μόνο δεν σε παρεξήγησε αλλά χάρηκε κιόλας.
Μόλις τον πήρα τηλέφωνο.

ΣΟΦΙΑ ΣΤΡΕΖΟΥ είπε...

Σ' ευχαριστώ Ανδρέα, μη ξεχάσεις και συ να μιλήσεις με την Μαρία Νικολάου σχετικά με τo blog. Περιμένει να της στείλεις mail.

Ανδρέας Καρακόκκινος είπε...

Ευχαριστώ Σοφία, θα στείλω mail στη Μαρία μόλις συγκεντρώσω τις απορίες μου

Μαρια Νικολαου είπε...

Ποτε προλαβατε και το κανατε φορουμ?
Εγω τι να πω τωρα! Με αποσυντονίσατε με τοσα που λετε εδω!!

Ανδρέας Καρακόκκινος είπε...

Μαρία μου, έγινε πράγματι φορουμ και κρίμα που δεν ήσουνα. Πάντως σε πήρε η " μπόρα " στη συζήτηση. Θα σου περάσω μαιλ για κάποιες απορίες μου για το blog. H πρόσκληση πάντως για φορουμ στη Θεσσαλονίκη είναι ανοιχτή για όλους. Για σκέψου!!! Είμαι σίγουρος ότι η Λία θα χαρεί πολύ να σε δει εδώ.

Yiannis είπε...

Συμφωνώ Βίκυ.Είναι υπέροχο το ποίημα της Σοφίας.Είμαστε όλοι παιδιά της ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ.Ανδρέα και Βίκυ αφού ηδη εχετε το βιβλίο μου Ενα Πράσινο Θολό στη σελίδα 24 στο ποιημα ΠΑΛΜΟΙ ανάμεσα σε άλλα γράφω:"Γιατί η καρδιά μας δε γερνάει;γιατί επιμένουμε; Το γήρασμα της καρδιάς θεωρούσαμε φυσικό ν΄ακουλουθεί τις πληγές του σώματος..."

Μαρια Νικολαου είπε...

Mε τη Λία ειμαστε δυο χρονια πολύ πολύ φιλες αν και δεν εχουμε βρεθει απο κοντα!
Κι ομως... ολα γινονται
Οτι θες για το μπλοκ μπορεις να με ρωτησεις και να σε βοηθησω αρκει να ξερω

Vicky Papaprodromou είπε...

Μια ώρα έλειψα και το κάνατε κόλαση εδώ μέσα. Τι πράγμα είστε πια;

ΣΟΦΙΑ ΣΤΡΕΖΟΥ είπε...

Είμαι εδώ κάνοντας κατάχρηση της φιλοξενίας σου Ανδρέα για να ευχαριστήσω τον Γιάννη για τα καλά του λόγια. Όσο για την Μαρία ελπίζω να έρθει μαζί μου όταν θα ρθούμε να σας δουμε.

Vicky Papaprodromou είπε...

Μικρή Σοφία, γιατί δεν πας για ύπνο; Οι εργαζόμενες μητέρες και καλές νοικοκυρές δεν κάνει να κυκλοφορούν στις ερημιές του διαδικτύου τέτοια ώρα. Τι θα πει ο κόσμος για σένα, μου λες;