΄Ενα φευγαλέο πέρασμα από τη ζωή
η ζωή σου
ξημέρωμα πάντα
κι εσύ να ψάχνεις τις αποστάσεις σου
μέσα στη νύχτα
ξαναγεννιέσαι από εμπνεύσεις ανώτερες
ίσως τώρα πιό σοφός
χορεύεις τον χορό της ζωής
οι εσωτερικές πληγές επουλώθηκαν
τα βήματα ελαφρά, προσεκτικά
στραμμένα σε μια αναζήτηση
κόβεις ένα - ένα τα σχοινιά
κατασιγάζεις τους πόνους και προχωράς
όλος μια χούφτα είσαι
γεμάτη πέταλα γιασεμιού
αφουγκράζεσαι σκιές που πέρασαν
ίσως τώρα πιό δυνατός
σπουδάζεις χαμόγελα
σκαρφαλώνεις ως την κορυφή τ' ανέμου
για να υπερασπισθείς τη σιωπή
όλα ήταν προδιαγεγραμμένα κάτω από ήλιους
δίχως σύνορα με τον έρωτα να κυριαρχεί
έφτανε μόνο ένα φιλί
για ν' αρχίσεις ξανά
να ταξιδεύεις στην ιστορία
να ντύνεσαι μύθους, μελωδίες και χρώματα
ίσως τώρα να μπορείς
ν' απαλύνεις ωδίνες του κόσμου όλου
αν και είσαι φωνή στην έρημο
κρύσταλλος στο παγωμένο κύμα
ενός ποταμού που σίγασε
για να ονειρευτείς...
Σοφία Στρέζου
Ένα από τα ωραία ποιήματα της Σοφίας που το πήρα από το blog της ΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΠΟΙΗΤΗΣ
http://sofiastrezou.blogspot.com
28 σχόλια:
Ωραίο αυτό το ποίημα της Σοφίας, Ανδρέα.
Μπράβο στη Σοφία και σ' εσένα για την επιλογή. :-)
Είναι τελικό όμορφο πράγμα να κουρνιάζεις «εκεί που ονειρεύεσαι», ε;
Ανδρέα μου σ' ευχαριστώ για την ευγενική φιλοξενία του ποιήματός μου στις σελίδες σου. Θέλω να σ' ευχαριστήσω για τα καλά σου λόγια και τον χρόνο που αφιερώνεις στην ανάγνωση της γραφής μου.
Την θερμή καλησπέρα σ' εσένα και την καλή μου φίλη Βίκυ. Και οι δυό σας μ' ένα μαγικό τρόπο μπήκατε στη ζωή μου και χαίρομαι ιδιαίτερα γι' αυτό. Έτσι θάχω άλλον έναν λόγο να έρχομαι Θεσσαλονίκη, για να σας βλέπω...
Τώρα, Ανδρέα, άμα της πω να «τσακιστεί και να 'ρθει σύντομα», δεν θα 'ναι καθόλου ποιητικό το ύφος μου... αλλά δεν κρατήθηκα. :-)
Για τη Βίκυ.
Αφού καλό παιδί είσαι, γιατί εκφράζεσαι έτσι. Εσύ νομίζεις πως αν μπορούσα, δεν θα ερχόμουν. Μη ξεχνάς πως έχεις λάβει πρόσκληση.
Συγνώμη Ανδρέα που κάνουμε κατάχρηση της φιλοξενίας σου.
Μα, δεν την ξεχνώ την πρότασή μου. Άσε που έχω και κάτι καλοκαιρινό να ονειρεύομαι (εκεί στην Εύβοια).
Επειδή είμαι καλό παιδί μιλάω έτσι. Για να δώσω έμφαση.
Ο Ανδρέας δεν έχει πρόβλημα. Σε λίγο θα μας φέρει και καφέ.
Βίκυ, παρ' όλη την εκρηκτική προσκληση στη Σοφία, κρατώντας τη συλλογή της στα χέρια μου την προσκαλώ κιεγώ με δυό στίχους της.
" Ωρα δώδεκα και τριάντα
πλατεία Λευκού Πύργου"
Σοφία, τη μέρα την ορίζεις εσύ.
Παιδιά σας υπόσχομαι μόλις μπορέσω να έρθω. Σας ευχαριστώ για όλα και σίγουρα θα βρεθούμε να είστε βέβαιοι γι' αυτό.
Ελπίζω να εννοείς 12:30 τα μεσάνυχτα, γιατί το μεσημέρι δεν θα μπορέσω. Είναι ακόμα πρωί για μένα και δεν μπορώ το βάρβαρο πρωινό ξύπνημα.
Μου βάλατε ιδέες...
Θα έρθω χωρίς την οικογένεια για να σας χαρώ τις ώρες που εσείς μπορείτε.
Ας έρθει η Σοφία και αν χρειαστεί θα αλλάξουμε τους δείκτες του ρολογιού για να μη χαλάσουμε τον ύπνο σου Βίκυ.
Να επιτέλους δυο άνθρωποι που μου κάνουν τα χατίρια.
Τι καλά παιδιά είστε εσείς; Πού ήσασταν κρυμμένοι τόσα χρόνια;
Σημασία έχει πως βρεθήκαμε. Τι ποιό όμορφο από αυτό. Και να σκεφτεί κανείς πως στην ίδια γειτονιά τριγυρνάγαμε. Δεν είναι απίστευτο;
Ναι, βρε παιδί μου. Κάλλιο αργά παρά ποτέ. Κι ο Ανδρέας σ' αυτή τη γειτονιά έμενε όταν πρωτοήρθε στην Θεσσαλονίκη.
Να περπατήσουμε εκείνους τους δρόμους πάλι, εκείνες τις γειτονιές που είναι ένα κομμάτι της ζωής μας. Σκέφτομαι πόσο θα ζηλέψει ο φίλος μου ο Γιάννης.
Θα τον καλέσουμε κι αυτόν στις βόλτες μας. Όσοι πιστοί προσέλθετε...
Σοφία, είναι ο παιδικός μου φίλος Γιάννης Ποδηναράς - φιλοξενώ ποιήματα του στο blog μου - και τώρα ζει στη Κύπρο. Μακάρι να μπορούσε να ρθεί.
Ανδρέα μόλις έστιλα mail στον Γιάννη να μου στείλει τα βιβλία του. Ελπίζω να μη με παρεξηγήσει.
Θα του στείλω κι εγώ μήνυμα για να σε παρεξηγήσει. Σαν δεν ντρέπεσαι, μικρή Σοφία!
Όχι Σοφία, όχι μόνο δεν σε παρεξήγησε αλλά χάρηκε κιόλας.
Μόλις τον πήρα τηλέφωνο.
Σ' ευχαριστώ Ανδρέα, μη ξεχάσεις και συ να μιλήσεις με την Μαρία Νικολάου σχετικά με τo blog. Περιμένει να της στείλεις mail.
Ευχαριστώ Σοφία, θα στείλω mail στη Μαρία μόλις συγκεντρώσω τις απορίες μου
Ποτε προλαβατε και το κανατε φορουμ?
Εγω τι να πω τωρα! Με αποσυντονίσατε με τοσα που λετε εδω!!
Μαρία μου, έγινε πράγματι φορουμ και κρίμα που δεν ήσουνα. Πάντως σε πήρε η " μπόρα " στη συζήτηση. Θα σου περάσω μαιλ για κάποιες απορίες μου για το blog. H πρόσκληση πάντως για φορουμ στη Θεσσαλονίκη είναι ανοιχτή για όλους. Για σκέψου!!! Είμαι σίγουρος ότι η Λία θα χαρεί πολύ να σε δει εδώ.
Συμφωνώ Βίκυ.Είναι υπέροχο το ποίημα της Σοφίας.Είμαστε όλοι παιδιά της ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ.Ανδρέα και Βίκυ αφού ηδη εχετε το βιβλίο μου Ενα Πράσινο Θολό στη σελίδα 24 στο ποιημα ΠΑΛΜΟΙ ανάμεσα σε άλλα γράφω:"Γιατί η καρδιά μας δε γερνάει;γιατί επιμένουμε; Το γήρασμα της καρδιάς θεωρούσαμε φυσικό ν΄ακουλουθεί τις πληγές του σώματος..."
Mε τη Λία ειμαστε δυο χρονια πολύ πολύ φιλες αν και δεν εχουμε βρεθει απο κοντα!
Κι ομως... ολα γινονται
Οτι θες για το μπλοκ μπορεις να με ρωτησεις και να σε βοηθησω αρκει να ξερω
Μια ώρα έλειψα και το κάνατε κόλαση εδώ μέσα. Τι πράγμα είστε πια;
Είμαι εδώ κάνοντας κατάχρηση της φιλοξενίας σου Ανδρέα για να ευχαριστήσω τον Γιάννη για τα καλά του λόγια. Όσο για την Μαρία ελπίζω να έρθει μαζί μου όταν θα ρθούμε να σας δουμε.
Μικρή Σοφία, γιατί δεν πας για ύπνο; Οι εργαζόμενες μητέρες και καλές νοικοκυρές δεν κάνει να κυκλοφορούν στις ερημιές του διαδικτύου τέτοια ώρα. Τι θα πει ο κόσμος για σένα, μου λες;
Δημοσίευση σχολίου