2 Φεβ 2009

Η πρώτη φράση

Την έβδομη μέρα της δημιουργίας
ήρθε μια γυναίκα
κρατώντας ένα κλουβί με καναρίνι
και το κρέμασε σ' ένα ανθισμένο κλαδί του παραδείσου
ύστερα βάλθηκε να συγυρίζει
σκούπισε τα σκοτάδια από τα τζάμια τ' ουρανού
τη λάσπη του κόσμου από τα υποδήματα των αγγέλων
έβαλε καπνό
στο ανοιγμένο πλευρό του άντρα
κι ένα περιδέραιο από δάκρυα
στο λαιμό της γυναίκας
τέλος μάζεψε όλες τις φωνές των λουλουδιών
και τις ακούμπησε στα χείλη τους.

Η πρώτη φράση που ακούστηκε στον κόσμο
ήταν «σ' αγαπώ».

Από τότε πέρασαν αιώνες σιωπής.

Από τη συλλογή Τα παγώνια της μονής Βλατάδων (1992)

http://greek-translation-wings.blogspot.com/

11 σχόλια:

Poet είπε...

Πολύ ωραίο το ποίημα της Κατερίνας, Ανδρέα. Καλησπέρα.

Ανδρέας Καρακόκκινος είπε...

Πραγματικά Τόλη αυτό το ποίημα της Κατερίνας είναι νομίζω αποτέλεσμα ποιητικής έξαρσης.

Yiannis είπε...

Αμδρέα το ποιήμα της Κατερίνας μου άρεσε.Η αισθητική του στηρίζεται σε μια ονειρική σειρά ποιητικ΄ης περιγραφής.Οι εικόνες μιλούν από μόνες τους σε αργά αποκοσμα πλάνα που υποβάλλουν αντί να δηλώνουν.Χωρίς να σημαίνει ότι δεν είναι θεμιτή μια άλλη αισθητική που δηλώνει πιο άμεσα το ποιητικό βίωμα.Πραγματικά είναι πολύ υποβλητική η ατμόσφαιρα του ποιήματος κ με συγκινεί

Vicky Papaprodromou είπε...

Αγαπώ πολύ αυτή τη συλλογή τής Κατερίνας.

Ίσως γιατί αγαπώ πολύ αυτήν την κόχη της μονής Βλατάδων που σ' αφήνει ν' αγναντεύεις με τις ώρες το πέλαγο με μοναδική σου συντροφιά τα παγώνια.

Κι είναι όλα της τα ποιήματα έτσι - σαν παραμύθια. Σαν το παραμύθι τής γέννησης του ανθρώπινου είδους που μας θυμίζει το σημερινό ποίημα και μερικά ακόμα, σαν βυζαντινό παραμύθι σε άλλα, σαν το παραμύθι της αρχαίας και της ρωμαϊκής πόλης στα υπόλοιπα.

Η Κατερίνα δανείζεται ψήγματα χρωμάτων απ' τα φτερά των θρυλικών παγωνιών του μοναστηριού, βάφει το παραμύθι με πινελιές του ονείρου, αφήνει να πλανιούνται δίπλα της και δίπλα μας φιγούρες συχνά απόκοσμες (όπως σωστά παρατηρεί ο Γιάννης), μας φέρνει πιο κοντά στα σύννεφα και το φεγγάρι της πάνω πόλης κι ύστερα... αφήνει όλο αυτό το κράμα από φτερά, χρώματα, σκιές αγαλμάτων κι ανθρώπων, φιγούρες Ελλήνων κι Αράβων, φεγγαρόσκονη κι «άχνη» από τα όνειρά μας να κυλά αργά σαν πυρακτωμένη λάβα στη μεγάλη κατηφόρα κάτω απ' τα κάστρα ώσπου να σβήσει στα σκοτεινά νερά του Θερμαϊκού.

Και σαν τα παγώνια της μονής που πάντα είναι εκεί, πάντα τ' ακούς - αιώνες τώρα - αλλά ποτέ δεν τα βλέπεις, αφήνει κι η ποιήτρια μικρές αλλά δυνατές κραυγές για ό,τι την πόνεσε κι ό,τι μας πονά. Για την πρώτη φράση που ακούστηκε στον κόσμο, το «σ' αγαπώ» αλλά από τότε πέρασαν αιώνες σιωπής σ' αυτό το ποίημα, για τ' αγάλματα που τους ταράζουν τον μαγεμένο ύπνο τους στο «Αφήστε ήσυχα τ' αγάλματα», για τους αγαπημένους μας που πάντοτε ταξιδεύουν γιατί πάντα μας ταξιδεύει η αγάπη από το φόβο μας μη χαθεί στην «Ιστορία χωρίς όνομα», για την πόρτα που κάποτε έβγαζε στον ουρανό και δεν υπάρχει πια στη «Μαρμάρινη ιστορία», για το νερό που σκύβει να πιει η αγάπη μας σαν διψά και το νερό γίνεται δάκρυ στις «Τρεις πριγκίπισσες», για τα παγώνια που τις νύχτες πετούν το φτέρωμά τους και γίνονται γυναίκες στο ομώνυμο της συλλογής ποίημα, για το φεγγάρι που δεν ξέρουμε πια τι απέγινε ούτε πώς να δυναμώσουμε το φως του στο ποίημα «Το φεγγάρι κι οι τρεις άραβες»...

Αλλόκοτα όλα αυτά; Όσο κι η ζωή μας, η ζωή της πόλης που αιώνες τώρα κοιτούν «αφ' υψηλού» τα παγώνια της μονής Βλατάδων κι ένας θεός ξέρει τι ναρκωμένες συνειδήσεις προσπαθούν να αφυπνίσουν κάθε που αφήνουν από μια κραυγή μες στη σιγαλιά τής γειτονιάς τους.

Ανδρέας Καρακόκκινος είπε...

Εξαιρετική η ανάλυση που έκανες, Βίκυ, για τη συλλογή της Κατερίνας " Τα παγώνια της Μονής Βλατάδων".Νομίζω η Κατερίνα ξέρει πόσο γνώστης της ποίησης της είσαι και δικαιολογημένα σου ζήτησε να μιλήσεις στη παρουσίαση της καινούργιας της συλλογής.

Μαρια Νικολαου είπε...

Τολμω να πω πως δεν θυμάμαι να χω διαβασει κατι ωραιότερο..
Εμεινα άφωνη πραγματικά

ΣΟΦΙΑ ΣΤΡΕΖΟΥ είπε...

Όμορφη ποιητική διαδρομή, γεμάτη εικόνες και συναισθήματα που αχνοπερπατούν στις γειτονιές τ' ουρανού. Ακουμπά, σαν το διαβάζει κανείς, στη σιωπή. Δεν μπορεί να υπερβεί το αέναο του χώρου και του χρόνου. Καλημέρα.

Margo είπε...

Πολύ όμορφο!!! Άλλος ένας άγνωστος για μένα θησαυρός! Να σαι καλά Αντρέα:)

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

KATAΠΛΗΚΤΙΚΟ!!ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΠΟΥ ΕΜΑΘΑ ΓΙ ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΥΛΛΟΓΗ.ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ ΝΑ ΕΧΕΙΣ.

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΚΑΡΙΖΩΝΗ είπε...

Σας ευχαριστώ όλους σας για τα συγκινητικά σας λόγια .Χαίρομαι πολύ που πέρασε το μήνυμα της σιωπής της αγάπης που ακόμα διαρκεί γιατί οι αιώνες της σιωπής δεν έχουν τελειώσει.Ο τόμος που θα κυκλοφορήσει εντός των ημερών περιλαμβάνει και τα ποιήματα αυτής της συλλογής.Θα σας ενημερώσω μόλις κυκλοορήσει και θα σας τον χαρίσω.Σλ ευχαριστώ πολύ Αντρέα.

Ανδρέας Καρακόκκινος είπε...

Κατερίνα με μεγάλη μου χαρά αναρτώ τόσο ωραία ποιήματα. Ξέρω ότι στη συλλογή σου που θα κυκλοφορίσει θα έχω να αναρτήσω πολλά ποιήματα σου.