23 Απρ 2009

ΕΡΩΤΙΚΟ




Με μια πιρόγα φεύγεις και γυρίζεις
τις ώρες που αγριεύει η βροχή
στη γη των Βησιγότθων αρμενίζεις
και σε κερδίζουν κήποι κρεμαστοί
μα τα φτερά σου σιγοπριονίζεις

Σκέπασε αρμύρα το γυμνό κορμί σου
σου 'φερα απ' τους Δελφούς γλυκό νερό
στα δύο είπες πως θα κοπεί η ζωή σου
και πριν προλάβω τρις να σ' αρνηθώ
σκούριασε το κλειδί του παραδείσου

Το καραβάνι τρέχει μες στη σκόνη
και την τρελή σου κυνηγάει σκιά
πώς να ημερέψει ο νους μ' ένα σεντόνι
πώς να δεθεί η Μεσόγειος με σχοινιά
αγάπη που σε λέγαμ' Αντιγόνη

Ποια νυχτωδία το φως σου έχει πάρει
και σε ποιο γαλαξία να σε βρω
εδώ είναι Αττική φαιό νταμάρι
κι εγώ ένα πεδίο βολής φτηνό
που ασκούνται βρίζοντας ξένοι φαντάροι

Στίχοι: Άλκης Αλκαίος
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος

3 σχόλια:

Μαρια Νικολαου είπε...

Λατρεμένο μου κομματι βεβαια δεν αρνουμαι οτι το λατρευω με τη φωνή της Αλεξιου αλλα και η κοπέλα καλα το λεει

Ανδρέας Καρακόκκινος είπε...

Συμφωνώ ότι η Αλεξίου το λέει τέλεια Μαρία μου. Η Ρίτα Αντωνοπούλου είναι μια καινούργια φωνή και νομίζω ξεχωρίζει από πολλους καινουργιους. Ο χρόνος θα δείξει. Εμένα βέβαια μ' αρέσει πολύ και αυτή που τραγουδάει το τραγούδι στο blog. Και σύντομα θα κάνω ένα αφιέρωμα για τα ταλέντα της. Δεν λέω τίποτε άλλο για να υπάρχει αγωνία.

Μαρια Νικολαου είπε...

E καλά δεν το συζητώ.
Μιλαμε για την τελεια φωνή :)χαχα