τα φύλλα από το τίποτα όταν πρασινίζουν
ένα γέλιο που αστράφτει ξαφνικά σαν παρουσία
εκείνη η παλιά φωτογραφία που ξεθώριασε
να μας θυμάσαι
κάποιο αποτύπωμα αχνό στη δεξιά σελίδα
μια φράση καθημερινή με τ' όνομά σου
ένα κόκκινο μπαλόνι που ξεφεύγει και υψώνεται
να μας θυμάσαι
στους τοίχους μάταιες οι επικλήσεις
κι οι δρόμοι που οδηγούν, που τέμνονται
με τις σκιές, τα δέντρα τους, τα τραπεζάκια στη γωνία
στο χώμα οι δρόμοι, στη φωτιά, στον ουρανό
να μας θυμάσαι
Τόλης Νικηφόρου
Από τη συλλογή "Χώμα στον ουρανό" (1998)
Πηγή:http://ploigos-tou-apeirou.blogspot.com/
Μια άλλη φράση καθημερινή για το όνομα σου φίλε μου Τόλη,
σήμερα τη μέρα της γιορτής σου,
ειναι Χρόνια Πολλά γεμάτα από δημιουργική ζωή.
3 σχόλια:
Αν και καθυστερημένη και απο εμένα, πολλές ευχές εκ βάθους καρδίας στον Τόλη :)
Σε ευχαριστώ θερμά, Ανδρέα. Σε ευχαριστώ θερμά, Λίνα.
Έγραψα αυτό το ποίημα σε στιγμές μελαγχολίας πριν 12 χρόνια περίπου για τον γιο μας, Νίκο, που ήταν τότε 17 ετών. Μνήμες από τη ζωή μας πριν από κείνον και κάτι σαν ενόραση για τη δική του ζωή μετά από μας. Και η επιθυμία (αδυναμία) μας να μην μας ξεχάσει.
M αρέσουν ιδιαίτερα τα ποιήματα του Τόλη Ανδρέα.
Δημοσίευση σχολίου