Όλες οι ώρες θάλασσα
και αρμενίζει στ’ ανοιχτά
καράβι ο έρωτάς μου
γοργόνα εγώ να λούζω τα μαλλιά
στο φεγγαρόφωτο πάνω στην πλώρη του
υγρά φιλιά αφρισμένα
και να σαλεύω τους ιστούς στα ξάρτια του
με τις ανάσες μου, τους στεναγμούς, τον πόθο μου
κύματα, πέλαγα, στο λυγερό κορμί μου
και αλμύρα μες στα σωθικά μου αγαπημένη
Όλες οι ώρες θάλασσα
και αρμενίζει στ’ ανοιχτά
καράβι ο έρωτάς μου
στ’ αμπάρι μαζεμένες οι χαρές μου
στήνουν τρελό χορό καθώς προσμένουν
με τη σειρά τους ν’ αντικρύσουνε τον ήλιο
στην άγκυρα πλεγμένα τα όνειρα μου
σφιχτά δεμένα στην καδένα της
να τρίζουνε σφυρηλατώντας τη σκουριά
στην τιμονιέρα η ζωή μου κλυδωνίζεται
ρότα η ψυχή μου, στην κόντραγέφυρα ανεμίζει ένα ξόρκι
σκόρπιες οι σκέψεις μου γλιστράνε στο πανιόλο,
στην κουπαστή, στην πρύμνη του, χορεύουν στο μαΐστρο
τρελός ο αστρολάβος κάθε νύχτα
καθώς τ’ αστέρια χαμηλώνουν ανεξήγητα
κι αγγίζουν με λαχτάρα την παντιέρα
περίγεια, απόγεια παραληρούν, τρεκλίζουν, απορούνε
ξεβράζει ο ουρανός φεγγάρια – ξερονήσια
να ξαποστάσω ασθμαίνοντας λίγο προτού χαράξει
Όλες οι ώρες θάλασσα
και αρμενίζει στ’ ανοιχτά
καράβι ο έρωτάς μου
γοργόνα εγώ να κολυμπώ
λικνίζοντας την ασημένια σάρκα μου με χάρη
στον ίσκιο του που θλίβει το γαλάζιο
στων κοραλλιών τη χρυσαφένια σκόνη που αναδύεται
στις ηλιαχτίδες που ξεφτούν ρουφώντας το νερό
στο άσπρο που αφήνει ο έλικας του
και στο καθρέφτισμα των ίσαλων του στο βυθό
Γαλάτεια Πονηρίδη
4 σχόλια:
Ωραίο πληθωρικά ερωτικό ποίημα, Ανδρέα. Ωραίο ήταν και το προηγούμενο της ίδιας ποιήτριας. Μπορείς να μας δώσεις ένα σύντομο εργοβιογραφικό της Γαλάτειας Πονηρίδη;
Τη Γαλάτεια, Τόλη, την γνώρισα πιο παλιά σε διάφορα blog όπου διάβασα τις σκέψεις της. Τελευταία μου έστειλε αυτά που ανάρτησα και περιμένω να μου στείλει κι άλλη δουλειά της, γιατί κι εμένα μου αρέσει η γραφή της. Αγαπά το χορό και συμετείχε στη παράσταση 6η Αίσθηση που παρουσιάστηκε πριν λίγες μέρες στην Αθήνα. Περισσότερα περιμένω να πει η ίδια.
Ευχαριστώ πολύ για τα σχόλια σας..Είναι τόσο μεγάλη τιμή (και συγκίνηση)για μένα,ώστε κοκκινίζω σαν παπαρούνα,την άνοιξη,στο 'λιβάδι σας μέσα στην ομίχλη που ονειρεύεται',Poet ή σαν τη 'Harley' σας Ανδρέα,στην άσφαλτο,στο φως,με τη βελόνα στο καντράν όλο και ν'ανεβαίνει..
Τα δειλά και αργά βήματα μου στον 'κήπο' αυτόν εδώ, των ηλεκτρονικών ανθών, είναι η αρχή του ταξιδιού μου. Κι ο 'ίσκιος' σας,πολύτιμος..Ευχαριστώ και πάλι.
Γαλάτεια
Είμαι σίγουρος, Γαλάτεια μου, ότι το ταξίδι που (ξανα)ξεκίνησες στο κήπο της ποίησης, θα είναι όμορφο και για σένα και για μας που θα διαβάζουμε τα γραπτά σου. Η απάντηση σου είναι γεμάτη από την ευαισθησία της ψυχής του καλιτέχνη. Το λέω γιατί ξέρω και την αγάπη σου στο χορό. Εγώ σ΄ευχαριστώ και για τη παρουσία σου εδώ και για τα ποιήματα που μου έστειλες.
Δημοσίευση σχολίου