γράφοντας
υποστέλλω μία μία τις λέξεις,
τα χρώματα αφαιρώ,
τις μουσικές.
στο χάος τον κόσμο απλώνω
σαν λευκό χαρτί.
ν' ακούγεται στο τίποτα ένα σήμαντρο,
ν' ακούγεται ένα φως μες στην ομίχλη,
γυμνή ν' ακούγεται
ακέραια η ψυχή
Τόλης Νικηφόρου
Από τη συλλογή Μυστικά και θαύματα
ο ανεξερεύνητος κόσμος της ουτοπίας 2007
ΠΗΓΗ:http://dreaming-in-the-mist.blogspot.com/
8 σχόλια:
΄
Ένα ποίημα του Τόλη που με άγγιξε πολύ. Το έβαλα να το βλέπω κάθε μέρα στη διαρκή αναζήτηση των δικών μου ήχων.
"γυμνή ν' ακούγεται
ακέραια η ψυχή"
πολύ δυνατός στίχος!
Γειά σου Αντρέα!
πολύ όμορφο ποιημα!
δεν θα ξεκουραστεις εσυ;
Είναι ένα πολύ δυνατό ποίημα, Νικο και μου άρεσε ιδιαίτερα
Η ποίηση δεν με κουράζει Στρατή. Εδω θα είμαι όλο τον Αύγουστο.
Σε ευχαριστώ, Ανδρέα. Σας ευχαριστώ, Νίκο και Στρατή.
Το ποίημα αυτό, το πρώτο της συλλογής, είναι το απόσταγμα από την περιπέτεια της ψυχής μου όλα αυτά τα χρόνια. Μια βαθύτερη συνειδητοποίηση και μια μάταιη απόπειρα να προσεγγίσω, μέσα απ' τις λέξεις, το μέγα δέος, το απρόσιτο και το ανέκφραστο.
Πολύ μου άρεσε το ποίημα του τόλη Ανδρέα.Τώρα το είδα έλειπα.
Κι εμένα Γιάννη μου άρεσε. Το βιβλίο του του Τόλη θα στο στείλω τη Δευτέρα μια και γύρισες.
Δημοσίευση σχολίου