10 Αυγ 2009

Τη μοναξιά την ονόμασαν Αρετή




Τη μοναξιά την ονόμασαν Αρετή
και την ευλόγησαν νεράιδες,
αφήνοντας δώρα απλόχερα
μες στη ψυχή να κουβαλά.

Της έδωσαν μια πηγή Αγάπης,
Χαμόγελο, σα την απέραντη θάλασσα
και Δύναμη να κυβερνά το καράβι της
σα ψάχνει απάνεμο λιμάνι.

Την μοναξιά την ονόμασαν Αρετή
κι όρθια στην πρύμνη, χαμογελαστή
κοιτάζει τους αγέρηδες και δεν φοβάται.
Στον ορίζοντα ο ήλιος φωτίζει ένα λιμάνι.

Ανδρέας Κ.

6 σχόλια:

Yiannis είπε...

Πολύ μου άρεσε το ποίημα σου Ανδρέα.

Ανδρέας Καρακόκκινος είπε...

Σ' ευχαριστώ Γιάννη μου.

Iptamenos Ollandos είπε...

Την καλησπέρα μου και τα συγχαρητήρια για την όμορφη σελίδα και δουλειά σου.

Η μοναξιά φέρει τον φόβο του αγνώστου, το φόβο της συνάντησης με τον άγνωστο Εαυτό.
Τον απέραντο πλούτο που έχει να σου προσφέρει αυτή η γνωριμία περιγράφεις έξοχα στο ποίημα σου...

Ανδρέας Καρακόκκινος είπε...

Σ' ευχαριστώ Ιπτάμενε Ολλανδέ για τα καλά σου λόγια. Έχω δει ήδη το δικό σου "Μόνο ποίηση" και οι επιλογές σου είναι εξαιρετικές.
Ο πλούτος της Αρετής οδηγεί σ' απάνεμο λιμάνι και τ' αγρια κύματα του φόβου της μοναξιάς τσακίζονται στον κυματοθραύστη.

ΕLΕΝΑ-ΒUTTEFLY είπε...

Καλημέρα Ανδρέα.
Μιλώντας για μοναξιά,μιλάμε σχεδόν πάντα και για αυτογνωσία.Μόνο μέσα σε αυτήν συνομιλούμε πραγματικά με τον εαυτό μας.Ωραίο ποίημα Ανδρέα..

Ανδρέας Καρακόκκινος είπε...

Η αυτογνωσία Έλενα μου θέλει Δύναμη ψυχής.