12 Αυγ 2009
Έξη νυχτερινές απουσίες
Αγριεμένη η νύχτα απόψε
κι εγώ κούρνιασα μέσα στην αγκαλιά της σκέψη σου.
Θαρθεί μια αστραπή να φωτίσει στη καρδιά μου την απουσία σου?
* * *
Ανάμεσα στο πέντε και το εφτά έβαλες ένα κελί
Στον κατάδικο με την ελευθερία έβαλες συρματόπλεγμα.
Πότε θα εκτίσει τη ποινή του το έξη?
* * *
Μετράς την απόσταση από τα μάτια σου
μέχρι το παράθυρο τ’ ουρανού με φεγγάρια.
Τ’ αστέρια πως τ’ αφήνεις έξω από το μέτρημα?
* * *
Σταμάτησες να μετράς προβατάκια στο δέκα
και το υπόλοιπο κοπάδι έμεινε έξω απ’ το μαντρί.
Τους λύκους τώρα πως θα τους σταματήσεις?
* * *
΄
Άπλωσες τα μαύρα σου λινά σεντόνια
κι έγινε το κρεβάτι σκοτεινός ουράνιος θόλος.
Όταν ξαπλώσεις ο ήλιος θα λάμψει στο σκοτάδι?
* * *
Μάτωσε η σιωπή από την απουσία σου
Οι σταγόνες έβαψαν κόκκινη τη θάλασσα
Πως θα ρίξουν τώρα άγκυρα τα καράβια?
Ανδρέας Κ.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
2 σχόλια:
A!τι όμορφα είναι εδώ
καλημέρα
Καλησπέρα μια και είναι απόγευμα πια. Σ' ευχαριστώ που πέρασες. Θα τα λέμε ελπίζω κι εδώ και στης Nelly's
Δημοσίευση σχολίου