12 Αυγ 2009

Μια στιγμή




Για μια στιγμή μονάχα δίστασα
με τον κυκλώνα σου να γίνω ένα
θωρακισμένη πίσω από σωρό προφάσεις
Ποιος ξεγελάει τον έρωτα μου είπες
και γέλασες και θύμωσα κι έτρεξα μακριά
Μα στα μισά του δρόμου πισωγύρισα
ισχνή σκιά ενός δικού μου παρελθόντος
που βάλθηκα μαζί του ν’ αναμετρηθώ
τις σάρκες μου θυσία να προσφέρω
Κι ενώ εσύ τα μάγια σου σκορπούσες
εγώ διαλυόμουν για να γεννηθώ ξανά
σ’ έναν αγώνα άνισο, λίγο πολύ τετελεσμένο
Κι εκεί που η ήττα ήταν πλέον δεδομένη
το όνομά μου φώναξες σε μια κραυγή
για μια στιγμή που κράτησε αιώνες
Δεν με φοβήθηκες καθώς σερνόμουν προς τον ήχο
τρελή από την έκβαση της μάχης
με τα κομμάτια μου ιερή αποσκευή
Απεναντίας έσκυψες , με άγγιξες , μου πρόσφερες νερό
σε κοίταξα, θολή εικόνα μιας άλλης εποχής
χιλιάδες κομματάκια σε ανασύνθεση
εικαστική παρέμβαση ενός φανταστικού δημιουργού
Αφέθηκα, χάθηκα, για να ξαναφτιαχτώ απ’ την αρχή
Και δάκρυσα και γέλασα και φώναξα και ονειρεύτηκα
για μια ζωή όμως, που κράτησε μονάχα μια στιγμή

Μάρη Λιώκη

Πηγή:http://www.new.facebook.com/andreas.s.karakokkinos#/group.php?gid=51189918463

3 σχόλια:

Ανδρέας Καρακόκκινος είπε...

Καμιά φορά μια στιγμή είναι ολοκληρη ζωή. Και είναι τόσο μοναδική και αξεπέραστη.
Ακόμα ένα εξαιρετικό ποίημα από τη Μάρη. Το μουσικό κομμάτι, όπως μου είπε η ίδια, είναι αυτό που άκουγε όταν έγραφε το ποίημα.
Μάρη, σ' ευχαριστώ γι αυτή τη μικρή αποκάλυψη. Σίγουρα μας βοηθά να νοιώσουμε τη στιγμή σου.

logia είπε...

ο λαβύρινθος των σχέσεων
η δυσκολία της επικοινωνίας
το ανεξιχνίαστο της ανθρώπινης ψυχής
όλα τόσο μεγάλα και τόσο λίγα
τόσο δυνατά και τόσο χλωμά
η αιωνιότητα της στιγμής...

πόσο όμορφο ποίημα και πόσο αληθινό για τις ζωές όλων μας

Ανδρέας Καρακόκκινος είπε...

Έχεις δίκαιο σ΄αυτά που γράφεις.
Η Μάρη με τις λέξεις της αγγίζει αλήθειες της ζωής.