29 Αυγ 2009

Άγγιγμα



Αν στο πρόσωπο αγγίξω τα σημάδια σου
που κάποτε οι μοίρες χάραξαν σκληρά,
μάγισσα θα χρηστώ μιας άλλης εποχής.
Είναι το άγγιγμα βαθύ, κάτι σαν άγγιγμα ψυχής.
Αν το μπορείς, αφέσου και στα σημεία
όπου τα δάχτυλα αγγίξουν τη σάρκα της ψυχής
νιώσε το πρώτο ρίγος, μα μην αντισταθείς.
Θα ’ναι ένα κάλεσμα σαγήνης, μαγικό
που όμοιό του δεν θα’ χεις συναντήσει.
Κι αν φοβηθείς, πρόσεξε μην μου το πεις.
Άδραξε τους παλμούς που κυκλικά θα σ’ αγκαλιάζουν
και παραδώσου στη μέθη που αφοπλιστικά θα σε καλεί.
Και γω , χαράσσοντας πορείες ονειρικές
στα σταυροδρόμια του μυαλού σου
θ’ αποκρυπτογραφώ τους χάρτες σου
τους άγνωστους ακόμα και σε σε.
Κι αν φοβηθείς, πρόσεξε μην μου το πεις.
Θα’ ναι ένα ταξίδι σαγήνης , μαγικό
Που όμοιό του δεν θα’ χεις ξαναζήσει.

ΜΑΡΗ ΛΙΩΚΗ

2 σχόλια:

logia είπε...

πολύ όμορφο,
θα μπορούσε να είναι ο λόγος καθενός μας στον σύντροφό του
την καλημέρα μου

ΕLΕΝΑ-ΒUTTEFLY είπε...

Θα συμφωνήσω.. των περισσοτέρων τα πρόσωπα πια χαράκτηκαν σκληρά από τις μοίρες και όλοι χρειαζόμαστε αυτό το βαθύ άγγιγμα που να αγγίζει τη ψυχή.. Πολύ όμορφο ποίημα..