30 Αυγ 2009

Iστορίες απο Χαρτί





Θυμάμαι εκείνο το πρωί
καθισμένη

σ' ένα χαμογελαστό πάτωμα
κι ένα χαρτόκουτο απο δίπλα

Μυτερό ψαλίδι στα χέρια
και χαρτιά απο ήλιο και γέλια φτιαγμένα

Κόβω σοκάκια και στέγες εκεί
Σπίτια και σύννεφα απο πάνω

Χέρια μεγάλα απο μελάνι θέλω να δώ
Ανάσες απο βροχές να το γεμίσω

Στο στενόμακρο κουτί μου απο χαρτί
ξεθωριασμένος ο ήλιος ξεμυτίζει

Αντί-δωρο απο προσδοκίες παλιές

Σαν χάδι σε δέρμα ξερό
Σαν ομιλίες απο όστρακο βγαλμένες
Σαν αναμνήσεις από μελάνι γεμάτες

Σαν...

Σαν ένα χαρτόκουτο
γεμάτο ιστορίες

Θυμάμαι εκείνο το πρωί απο χαρτί

Τον χρόνο ράθυμα να απλώνει τις στιγμές του

Σαν εραστής αδύναμος να αντισταθεί

και να αποκοιμιέμαι μέσ' στην αγκαλιά του...

Εκείνο το πρωί...

Τον Πόθο μου, η Απουσία σου τον πήρε...


Ευαγγελία Κ.

1 σχόλιο:

logia είπε...

αν μπορούσαμε τη ζωή μας ολάκερη να την κουλαντρίσουμε με ένα ψαλίδι και ένα χαρτι...