1 Σεπ 2009

ΤΟ ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ - ΤΟ ΔΟΞΑΣΤΙΚΟΝ




ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ το φως και η πρώτη
χαραγμένη στην πέτρα ευχή του ανθρώπου
η αλκή μες στο ζώο που οδηγεί τον ήλιο
το φυτό που κελάηδησε και βγήκε η μέρα

Η στεριά που βουτά και υψώνει αυχένα
ενα λίθινο άλογο που ιππεύει ο πόντος
οι μικρές κυανές φωνές μυριάδες
η μεγάλη λευκή κεφαλή Ποσειδώνος

ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ το χέρι της Γοργόνας
που κρατά το τρικάταρτο σα να το σώζει
σα να το κάνει τάμα στους άνεμους
σα να λέει να τ' αφήσει και πάλι όχι

Ο μικρός ερωδιός της εκκλησίας
η εννιά το πρωί σαν περγαμόντο
ένα βότσαλο άπεφθο μέσα στο βάθος
τ' ουρανού του γλαυκού φυτείες και στέγες

ΟΙ ΣΗΜΑΝΤΟΡΕΣ ΑΝΕΜΟΙ που ιερουργούνε
που σηκώνουν το πέλαγος σα Θεοτόκο
που φυσούν και ανάβουνε τα πορτοκάλια
που σφυρίζουν στα όρη κι έρχονται
Οι αγένειοι δόκιμοι της τρικυμίας
οι δρομείς που διάνυσαν τα ουράνια μίλια
οι Ερμήδες με το μυτερό σκιάδι
και του μαύρου καπνού το κηρύκειο

Ο Μαϊστρος, ο Λεβαντες, ο Γαρμπης
ο Πουνεντες, ο Γραιγος, ο Σιροκος
η Τραμουντανα, η Οστρια

ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ το ξύλινο τραπέζι
το κρασι το ξανθό με την κηλίδα του ήλιου
του νερού τα παιχνίδια στο ταβάνι
στη γωνιά το φυλλόδεντρο που εφημερεύει

Οι λιθιές και τα κύματα χέρι με χέρι
μια πατούσα που σύναξε σοφία στην άμμο
ένας τζίτζικας που έπεισε χιλιάδες άλλους
η συνείδηση πάμφωτη σαν καλοκαίρι.

ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ το κάμα που κλωσάει
στο γιοφύρι από κάτω τα ωραία κοτρόνια
τα σκατά των παιδιών με την πράσινη μύγα
ένα πέλαγος βράζοντας και δίχως τέλος
Οι δεκαέξι νομάτοι που τραβούν την τράτα
ο ακάθιστος γλάρος ο αργοπλεύστης
οι φωνές οι αδέσποτες της ερημιάς
ενός ίσκιου μέσα στον τοίχο
...

Οδυσσέας Ελύτης

6 σχόλια:

Yiannis είπε...

Θυμάμαι Ανδρέα που το ακούγαμε μαζί μαθητές στη Μορφου.Πόσο νιώθαμε τότε ενστικτωδώς τα πράγματα μέσα στην άγουρη άγνοια αλλά και υποβόσκουσα ευαισθησία.

Ανδρέας Καρακόκκινος είπε...

Το βιβλίο Γιάννη το έχω ακόμα. Με στίχους που υπογράμμιζες.

Eulie Aeglie είπε...

Πόσο πολύ σ’ ευχαριστώ. Αυτή την ώρα, πριν φύγω απ’ το γραφείο, να μου δώσεις να πιω απ’ την ομορφιά. Δε θα χορτάσω ποτέ να ξεδιψάω μ’ αυτήν την ποίηση.

logia είπε...

Τι να πει κανείς για έναν μεγάλο δημιουργό;
Αξιος εστί!

Ανδρέας Καρακόκκινος είπε...

Γιούλη, Νέλλη,
Συμφωνώ μαζί σας γιατί θεωρώ το Αξιον Εστι και ιδιαίτερα το Δοξαστικό ένα κορυφαίο ποιητικό και μουσικό έργο.

Giorgakis είπε...

παιδια ξέρετε κανένα ιστιοχώρο που κάνουν διαγωνισμούς ποίησης χωρίς χρήματα? Ευχαρισώ.