11 Σεπ 2009

Μιάς άλλης Παρασκευής







Κι έπειτα σώπασες
όπως σωπαίνει μια βρύση χαλασμένη
όταν αδειάζει το δωμάτιο
ή όπως το πρόσωπο γυρίζεις απ' την άλλη
και πια ούτε το "μνήσθητι μου" ακούς
ούτε στο "ίνα τι" μια ερμηνεία δίνεις

μόνον ο ήχος των καρφιών επίμονος και δελεαστικός
να ξεμοναχιάζει τον έρωτα στο λήμμα "Τετέλεσται"

Ευτυχία-Αλεξάνδρα Λουκίδου

Από τη συλλογή «Ν’ ανθίζουμε ως το τίποτα» (2004

6 σχόλια:

"Ground Control to Major Tom" είπε...

H Ευτυχία (Λουκίδου)γνώρισε και το "τετέλεσται".
Λές έτσι να αποκτιέται στο τέλος...?


Σε φιλώ

logia είπε...

εχω μέρες να περάσω και μου έλειψαν οι στίχοι σου, δικοί σου ή άλλων δεν έχει σημασία
η ποίηση λειτουργεί πάντα λυτρωτικά μέσα μου
σαν τη μουσική
καλό βράδυ

Ανδρέας Καρακόκκινος είπε...

Ο ήχος της σιωπής κι ήχος των καρφιών, Λίνα μου, άραγε που οδηγούν?

Ανδρέας Καρακόκκινος είπε...

Είμαι πάντα εδώ, Νέλλη, με ποίηση και μουσική.

meril είπε...

όμορφες επιλογές....

Καλημέρα Ανδρέα

Ανδρέας Καρακόκκινος είπε...

Σ' ευχαριστώ Μέρη. Καλό σου απόγευμα