18 Σεπ 2009

Ένα βουνό γράφει το δικό του παραμύθι.



Ανάμεσα στα δυο λιμάνια
ένα βουνό σβήνει στις ακρογιαλιές
Οι νύμφες κι οι νεράιδες
τις νύκτες τραγουδούν τον έρωτα,
στον ήλιο χορεύουν την αγάπη.
Και το αστερόφωτο το ξέφωτο,
πνιγμένο σε θεϊκές μελωδίες
από τις νότες φυσαρμόνικας
γίνεται η φωλιά, το καταφύγιο
λέξεων της ψυχής και της αλήθειας.
Λέξεις που σμίγουνε πάνω από στεριές
σαν τους χρυσαετούς που ζευγαρώνουν
έρχονται και κουρνιάζουν σιωπηρά
στο μαγεμένο ξέφωτο τραγούδι
αφήνοντας ανάμεσα στις αγριοκαστανιές
να παίξουνε κρυφτό οι στίχοι που γεννιούνται.
Ανάμεσα στα δυο λιμάνια
ένα βουνό γράφει το δικό του παραμύθι.

Ανδρέας Κ.

13 σχόλια:

logia είπε...

Λέξεις ιπτάμενες
που παίρνουν χρώμα απ' τον ήλιο και πίνουν νερό απ' τη βροχή...

καλό βράδυ

Yiannis είπε...

Έρωτας λόγος ποίηση.Το τρίπτυχο σου Ανδρέα μου.

e-ioannis είπε...

ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΑΝΔΡΕΑ !
ΚΑΛΟ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ !

"Ground Control to Major Tom" είπε...

Τέτοιες ιστορίες γίνονται μύθοι Ανδρέα και λέξεις σκαρφισμένες πάνω σε χαρτί για πάντα...

Σε φιλώ

Ανδρέας Καρακόκκινος είπε...

Λέξεις που ξεκινούν από τη ψυχή Νέλλη και στη ψυχή καταλήγουν.

Ανδρέας Καρακόκκινος είπε...

Να σου πω Γιάννη μου, προτιμώ αυτό το τρίπτυχο από οποιοδήποτε άλλο γιατί πιστεύω είναι και το πιό ανθρώπινο και το πιό αληθινό.

Ανδρέας Καρακόκκινος είπε...

Καλησπέρα Γιάννη μου με τα όμορφα ραδιοφωνικά σου όνειρα. Ψες σε ψάχναμε στην εκπομπή της Μάρης και του Λεωνίδα.

Ανδρέας Καρακόκκινος είπε...

Οι μύθοι Λίνα μου κρύβουν μέσα τους αλήθειες. Κι οι λέξεις κι αν φτάνουν στο χαρτί έχουνε μέσα τη δικιά τους τη ψυχή γιατί από τη ψυχή γενιούνται.

Φιλιά πολλά

Yiannis είπε...

Έχεις απόλυτο δίκαιο Ανδρέα μου.Και για μένα αυτές είναι γνήσιες αυθεντικές αξίες.

ΕLΕΝΑ-ΒUTTEFLY είπε...

"ένα βουνό γράφει το δικό του παραμύθι"... Έρωτας,αλήθεια,ψυχή.. όλα λουσμένα με χρυσόσκονη σε αυτό το ποίημα σου Ανδρέα.. και όλα μοιάζουν με ένα πολύ όμορφο παραμύθι..

Ανδρέας Καρακόκκινος είπε...

Ο έρωτας Έλενα μου έχει κάποιες στιγμές τόσο όμορφες και μοναδικές που ειναι σα παραμύθι.

AlexMil είπε...

Τι να σου πω, με μετέφερες δεν ξέρω σε μεσαιωνική εξοχή, με όλα να είναι θαμπά, υγρά, από την ομίχλη και το ψιλόβροχο, κι εγώ να πετώ και να ψάχνω την αγαπημένη.

καλημέρα

Ανδρέας Καρακόκκινος είπε...

Είναι η όμορφη πλευρά της ψυχής μας, φίλε μου Άλεξ, αυτή που είναι ακόμα όρθια και κανένας δεν μπορεί να τη χαλάσει.