Ποιός είναι αυτός ο Φόβος που ουρλιάζει με τα δυο του όμικρον να χάσκουν στο σκοτάδι; Ποιο είναι το βουβό βήτα που βηματίζει βαρύγδουπα σέρνοντας το παραμορφωμένο του ποδάρι; Ποια φυγή ονειρεύεται το φι και γιατί το σίγμα σπαράζει σιωπηλά στο τέλος αλλά και μπροστά από το άλλο ρήμα που τόσο φοβάμαι να προφέρω;
Χλόη Κουτσουμπέλη Από τη συλλογή "Η αλεπού και ο κόκκινος χορός" 2009
Η Κουτσουμπέλη πολύ καλή αν και δεν είναι μέσα στις δικές μου εικόνες. Ενδιαφέροντες στίχοι αν εντοπίσεις το φόβο να σέρνει το παραμορφωμένο του ποδάρι, να είναι σιωπηρός αλλά και να σπαράζει και να θέλει να φύγει για να βρει εμένα, εσένα, τους άλλους.
4 σχόλια:
Αξιοπρόσεχτη ποίηση!
με πολλά επίπεδα νοήματος..
σημαντική ποιητρια!
καλησπερα Αντρέα!
Καλησπέρα Στρατή,
πραγματικά η Χλόη είναι από τις πολύ καλές ποιήτριες που έχει σήμερα η Θεσσαλονίκη.
Η Κουτσουμπέλη πολύ καλή αν και δεν είναι μέσα στις δικές μου εικόνες.
Ενδιαφέροντες στίχοι αν εντοπίσεις το φόβο να σέρνει το παραμορφωμένο του ποδάρι, να είναι σιωπηρός αλλά και να σπαράζει και να θέλει να φύγει
για να βρει εμένα, εσένα, τους άλλους.
ωραία επιλογή
καλό βράδυ
Όμορφο ποίημα
γεμάτο τρυφερότητα
για το πιο γλυκό συναίσθημα
του ανθρώπου
όμορφο τραγούδι
από τα πιο εγκεφαλικά θεωρώ, του Μάνου
Δημοσίευση σχολίου