25 Σεπ 2009

Χρώματα αγάπης




Εκεί ,
εκεί που το κύμα σμιλεύει στα βράχια
γοργόνες γυμνόστηθες αλλοτινών καιρών,
ανεμώνες υδάτινες του βυθού
και κοχύλια αέρινα,
εκεί, που αναλύονται στης μουσικής τη βαθύτερη ουσία,
της αγάπης τα χρώματα
και στου χελιδονόψαρου καθρεφτίζονται τα μάτια,
οι πληγές που δεν άνθισαν,
εκεί , που τα γυμνά μπράτσα των παιδιών
στολισμένα από της αρμύρας τα αρώματα
με φόρα σημαδεύουν της καρδιάς τα βάθη
και σε πελάγη καταδύονται αδιαπέραστα,
απ όσους γυμνοί δεν παραδίδονται
σε επώδυνη και ανέλπιδη αλήθεια,
εκεί , που τα χερουβείμ των ονείρων μας
τις πανσέληνες νύχτες ντύνονται ανθρώπινες μορφές
λησμονημένους φανερώνοντας δρόμους
και με την άμμο την αθάνατη,
νερό και χώμα και άσβεστο πυρ,
χαράζουν των πόθων μας την πορεία,
εκεί που μετατρέπεται το δάκρυ της
θάλασσας σε ύδωρ κεκαθαρμένον,
εκεί…
εκεί, που μαρμάρωσα την καρδιά μου…
αιώνες…
αιώνες τώρα…
μακριά από σένα,
εκεί,
εκεί ξαναρχίζω να ζω…

Έφη Ιωάννου
Ανέκδοτο

1 σχόλιο:

logia είπε...

όμορφη η γραφή της Ιωάννου
όμοεφα την έντυσες με μουσική
την καλημέρα μου