10 Οκτ 2009

Φούγκα






-Δεν σε φοβίζουν τα κύματα;
-Με ταξιδεύουν στη ρότα σου…
-Κι ο άνεμος;
-Γεμίζει τ’ αυτιά μου με τη φωνή σου…
-Κι η πρώτη φθινοπωρινή βροχή;
-Μια κάθαρση για να σε δεχθώ αμόλυντη…
-Κι η απόσταση;
-Μικραίνει τους ενδοιασμούς…
-Και οι μοναχικές νύχτες;
-Αφορμή για ονειρικό ερωτικό σφιχταγκάλιασμα…
-Κι η έλλειψη;
-Γιγαντώνει την επιθυμία…
-Και οι σκέψεις;
-Σου δίνουν ζωή…
-Κι ο χρόνος;
-Προσμονή για την ευτυχία…
-Και οι φόβοι μου;
-Απόδειξη ότι υπάρχεις…

ΜΑΡΗ ΛΙΩΚΗ

3 σχόλια:

logia είπε...

Η σκέψη
ο καλύτερος φίλος
η μοναξιά
το όχημα για το ταξίδι



πανέμορφοι στίχοι
τόσο αληθινοί
και τόσο ευαίσθητοι!

καλημέρα

Yiannis είπε...

Παρα πολύ θετική η στάση της ποιήτριας.Μακάρι να μπορούσαμε κάθε μέρα να υιοθετούμε αυτη τη στάση στη ζωή.Καλό σου βράδυ Ανδρέα.

AlexMil είπε...

Οταν όλα πηγαίνουν καλά ή ελπίζουμε να πάνε καλά, τότε στιχουργούμε με ελπίδα, με ευαισθησία χαράς.

καλημέρα