13 Οκτ 2009

ΕΙΡΗΝΗ





Τ' όνειρο του παιδιού είναι η ειρήνη.
Τ' όνειρο της μάνας είναι η ειρήνη.
Τα λόγια της αγάπης κάτω απ' τα δέντρα,
είναι η ειρήνη.

Ο πατέρας που γυρνάει τ΄ απόβραδο μ' ένα φαρδύ χαμόγελο στα μάτια
μ' ένα ζεμπίλι στα χέρια του γεμάτο φρούτα
κ' οι σταγόνες του ιδρώτα στο μέτωπο του
είναι όπως οι σταγόνες του σταμνιού που παγώνει το νερό στο παράθυρο
είναι η ειρήνη.

Όταν οι ουλές απ' τις λαβωματιές κλείνουν στο πρόσωπο του κόσμου
και μες στους λάκκους πούσκαψαν οι οβίδες φυτεύουμε δέντρα
και στις καρδιές πούκαψε η πυρκαϊά δένει τα πρώτα της μπουμπούκια η ελπίδα
κι νεκροί μπορούν να γείρουν στο πλευρό τους και να κοιμηθούν δίχως παράπονο
ξέροντας πως δεν πήγε το αίμα τους του κάκου,
είναι η ειρήνη.

Ειρήνη είναι η μυρωδιά του φαγητού το βράδυ,
τότε που το σταμάτημα του αυτοκινήτου στο δρόμο δεν είναι φόβος,
τίτε που το χτύπημα στην πόρτα σημαίνει φίλος,
και το άνοιγμα του παράθυρου κάθε ώρα σημαίνει ουρανός
γιορτάζοντας τα μάτια μας με τις μακρινές καμπάνες των χρωμάτων του,
είναι η ειρήνη.

Ειρήνη είναι ένα ποτήρι ζεστό γάλα κ' ένα βιβλίο μπροστά στο παιδί που ξυπνάει.
Τότε που τα στάχυα γέρνουν τόνα στ' άλλο λέγοντας: το φως το φως, το φως.
και ξεχειλάει η στεφάνη του ορίζοντας φως
είναι η ειρήνη.

Τότε που οι φυλακές επισκευάζονται να γίνουν βιβλιοθήκες,
τότε που ένα τραγούδι ανεβαίνει από κατώφλι σε κατώφλι τη νύχτα
τότε που τ' ανοιξιάτικο φεγγάρι βγαίνει απ' το σύγνεφο
όπως βγαίνει απ' το κουρείο της συνοικίας φρεσκοξυρισμένος ο εργάτης το Σαββατόβραδο
είναι η ειρήνη.

Τότε που η μέρα που πέρασε
δεν είναι μια μέρα που χάθηκε
μα είναι η ρίζα που ανεβάζει τα φύλλα της χαράς μέσα στο βράδι
κ' είναι μια κερδισμένη μέρα κ' ένας δίκαιος ύπνος
τότε που νοιώθεις πάλι ο ήλιος να δένει βιαστικά τα κορδόνια του
να κυνηγήσει τη λύπη απ' τις γωνιές του χρόνου
είναι η ειρήνη.

Ειρήνη είναι οι θημωνιέςωτων αχτίνων στους κάμπους του καλοκαιριού
είναι τ' αλφαβητάρι της καλοσύνης στα γόνατα της αυγής.
Όταν λες: αδελφέ μου-όταν λέμε: αύριο θα χτίσουμε
όταν χτίζουμε και τραγουδάμε
είναι η ειρήνη.

Τότε που ο θάνατος πιάνει λίγο τόπο στη καρδιά
κ' οι καμινάδες δείχνουν με σίγουρα δάχτυλα την ευτυχία,
τότε που το μεγάλο γαρύφαλλο του δειλινού
το ίδιο μπορεί να μυρίσει ο ποιητής κι ο προλετάριος
είναι η ειρήνη.

Η ειρήνη είναι τα σφιγμένα χέρια των ανθρώπων
είναι το ζεστό ψωμί στο τραπέζι του κόσμου
είναι το χαμόγελο της μάνας.
Μονάχα αυτό.
Τίποτ' άλλο δεν είναι η ειρήνη.
Και τ' αλέτρια που χαράζουν βαθιές αυλακιές σ' όλη της γης
ένα όνομα μονάχα γράφουν:
Ειρήνη. Τίποτ' άλλο. Ειρήνη.

Πάνω στις ράγες των στίχων μου
το τραίνο που προχωρεί στο μέλλον
φορτωμένο στάρι και τριαντάφυλλα
είναι η ειρήνη.

Αδέλφια μου,
μες στην ειρήνη διάπλατα ανασαίνει
όλος ο κόσμος με όλα τα όνειρα του.
Δόστε τα χέρια, αδέλφια μου,
αυτό 'ναι η ειρήνη.

Γιάννης Ρίτσος
Από τη σειρά Αγρύπνια

6 σχόλια:

logia είπε...

Ειρήνη
μέσα μας
ειρήνη
στη σκέψη μας
ειρήνη
στη ζωή μας

τι ακριβό,
τι πολύτιμο αγαθό

καλημέρα σου

ευχαριστώ για το όμορφο ξύπνημα

με τις σκέψεις και τα λόγια ενός Μεγάλου

AlexMil είπε...

Οταν ανεβαίνουν στίχοι τόσο μεγάλων ποιητών, τα λόγια είναι περιττά.
Από την άλλη βέβαια το θεμα που διαπραγματεύεται είναι από τα κορυφαία των ανθρώπινων κοινωνιών.

Πως αισθανόμαστε την έλλειψή της. Από την ακύρωση των καθημερινών μας συμβάντων, των συνηθειών, των απολαύσεων, της σιγουριάς από το χάδι των γονιών, της ηρεμίας, της ρουτίνας.

Πρώτα πονάει βάναυσα η ψυχή και μετά το σώμα.

Ευχαριστώ για τη ανάρτηση, που μου έδωσε την ευκαιρία να εκφραστώ.

καλό βράδυ

ΕLΕΝΑ-ΒUTTEFLY είπε...

Aνδρέα,
η τρίχρονη κόρη μου με ρώτησε προ ημερών τι είναι πόλεμος..
Απαντώντας σε αυτήν όσο πιο απλά μπορούσα, κατάλαβα ταυτόχρονα ότι έχουμε τα πιο βασικά αγαθά για να είμαστε ευτυχισμένοι..αλλά πόσες φορές το ξεχνάμε μέσα στην τρελή καθημερινότητα... Φαντάσου αρκεί μια απλή παιδική ερώτηση..
και είμαι τόσο τυχερή ώστε ως τώρα να έχω βιώσει μόνο την ειρήνη..
Υπέροχο ποίημα από ένα μεγάλο ποιητή..

Ανδρέας Καρακόκκινος είπε...

Έτσι είναι Νέλλη, ειρήνη παντού, μέσα μας, γύρω μας στο κόσμο.

Ανδρέας Καρακόκκινος είπε...

Αλεξ, τι να προσθέσει κανένας στους στίχους του Ρίτσιυ. Ό καθένας μας ας δώσει τη δική ερμηνεία στον εαυτό του.

Ανδρέας Καρακόκκινος είπε...

Τα παιδιά Έλενα μου με την αθωότητα τους μας επαναφέρουν στη πραγματικότητα. Να χαίρεσε το κοριτσάκι σου.