7 Φεβ 2010

Διαδρομές χωρίς συρματόπλεγμα



Στον Γιάννη Ποδηναρά

Περπατήσαμε,
πέρα απ’ το συρματόπλεγμα
στην απαγορευμένη διαδρομή
να μετρήσουμε
τους φόβους και τα μίση
κάτω απ’ τον ίδιο ουρανό,
τον ίδιο ήλιο.

Αναζητήσαμε,
σε δρόμους χαμένους στο χρόνο,
σε πεζοδρόμια παλιών σπιτιών
και μισογκρεμισμένα όνειρα
τα ματωμένα σημάδια
που χάραξαν τη καρδιά του Ιούλη
και την αιώνια δικαιοσύνη.

Αντικρίσαμε
πίσω από τη μάσκα του εφιάλτη
της θλιμμένης μνήμης αυτών που χάθηκαν,
αβέβαιες καθημερινές μορφές
και δυο αθώα μάτια παιδικά,
απορημένα από τ ανίερα παιγνίδια
ενός παράλογου θέατρου σκιών.

Δέσαμε
το χτες σ ένα άλλο σήμερα
με χρώματα πιο απαλά
και όνειρα που δεν θα ξεθωριάσουν.
Τα βλέμματα παιδιών κυρίαρχα
να απλωθούν παντού στην ίδια γη
σε διαδρομές χωρίς συρματόπλεγμα.


Κατεχόμενη Λευκωσία 2010

13 σχόλια:

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

"Δέσαμε
το χτες σ ένα άλλο σήμερα
με χρώματα πιο απαλά
και όνειρα που δεν θα ξεθωριάσουν.."
....
αλύτρωτες Ελληνικές πατρίδες, αλύτρωτες μνήμες που μέσα μας καίνε όπως τα επιμένοντα να κρατούν την φωτιά κάρβουνα..
γειά σου Αντρέα!

Yiannis είπε...

Ανδρέα, ήμουν σίγουρος ότι κάτι θα έγραφες για αυτά που είδες και ένιωσες στην κατεχόμενη Λευκωσία. Σ ευχαριστώ θερμά που μου αφιέρωσες ένα πραγματικά υπέροχο ποίημα. Εκφράζεις διαχρονικές, αιώνιες αλήθειες και έναν κόσμο ανθρώπινο με όραμα την ειρήνη, τη δικαιοσύνη και την συναδέλφωση. Το ποίημά σου έχει ιδιαίτερη σημασία σήμερα που παλεύουμε για την επανένωση της πατρίδας μας. Να το δημοσιεύσεις στο περιοδικό της Μόρφου και ίσως στη Νέα Εποχή, ένα από τα καλύτερα λογοτεχνικά περιοδικά της Κύπρου.

ΑΠΑΘΕΙΑΤΕΛΟΣ είπε...

Κι εγώ συγκινήθηκα κι ας μην ήμουν μαζί σας.Πολύ δυνατό το ποίημα σου ,Ανδρέα.Με άγγιξε πολύ.Μακάρι να άκουγαν όλοι και ιδιαίτερα οι πολιτικοί μας τη φωνή των ποιητών.Θα ΄ταν όλα και όλοι καλύτεροι και ευτυχέστεροι.Ο Γιάννης με τα γραφόμενα του με κάλυψε απόλυτα.Καλή συνέχεια

Dinos-Art είπε...

Ποίημα, στίχοι τραγουδιού και σύνθεση του πρόσφατα χαμένου Μάριου Τόκα, θαυμάσια και συγκινησιακά. Πριν λίγο άκουγα στο ραδιόφωνο την εκπομπή του Παπαστεφάνου, που ήταν αφιερωμένη σήμερα στους Κύπριους συνθέτες και τραγουδιστές. Είχε και αυτό το τραγούδι μέσα.
Καλή εβδομάδα Ανδρέα.

Ανδρέας Καρακόκκινος είπε...

Γεια σου Στρατη, έτσι ειναι.Οι μνηνες πρεπει να ειναι αλύτρωτες
Κι η λύτρωση για τη πατριδα μου ειναι η επανένωση του νησιού.

Ανδρέας Καρακόκκινος είπε...

Γιάννη μου τα συναισθήματα μου τα έζησες και τ άκουσες και σ ευχαριστώ που με οδήγησες εκει.

Ανδρέας Καρακόκκινος είπε...

Χάρη, η εμπειρία όπως θα σου είπε ο Γιάννης ήταν συγκλονιστική. Στο άλλο μου ταξίδι να πάμε παρεα και στη Μόρφου.

Ανδρέας Καρακόκκινος είπε...

Σ ευχαριστώ Ντίνο μου. Οι στίχοι και το τραγούδι είναι όλα τα συναισθήματα μου.

Yiannis είπε...

Και εγώ σ ευχαριστώ Ανδρέα μου που μου έδωσες την ευκαιρία να ζήσω τη δυνατή εμπειρία της επίσκεψής μας στα κατεχόμενα.Μου έκανε τρομερή εντύπωση ο συντονισμός των σκέψεων και των συναισθημάτων μας καθ όλη τη διάρκεια της παραμονής μας στην κατεχόμενη Λευκωσία και της συνάντησής μας με τις συμμαθήτριές μας στον ελεύθερο τομέα της Λευκωσίας. Ήταν μια μέρα πυκνή και πλούσια.Αξέχαστη εμπειρία.

Ανδρέας Καρακόκκινος είπε...

Έτσι είναι Γιάννη μου, μια μέρα πυκνή σε συναισθήματα που στο τέλος σε κάνει να αναθεωρήσεις κάποιες σκέψεις. Έλπίζω σύντομα να το επαναλάβουμε.

Elli K. είπε...

Κρατάω μόνο τα παιδικά μάτια, σαν ότι πιο καταλυτικό στα συρματοπλέγματα "των μεγάλων" , σαν απανεμιά στις τρικυμίες του κόσμου μας και σαν αιώνια ανατολή στις δύσεις που μας εξασφαλίσανε τα παθιασμένα μίση. Αυτά λούζουν και το ποίημα σου με την αλόβητη ομορφιά τους.

Eulie Aeglie είπε...

ήσυχα λόγια που με συγκλόνισαν

ΕLΕΝΑ-ΒUTTEFLY είπε...

Tι μπορεί να πει κανείς για πόλεις φαντάσματα,για πόλεις χωρισμένες,για νησιά διχοτομημένα,για πατρίδες χαμένες?Τι να πει κανείς για την Κύπρο?
Εύχομαι αυτά τα δύο αθώα παιδικά μάτια, να γίνουν πύρινα και να λιώσουν όλα τα συρματοπλέγματα με την ένταση της θέλησής τους..