Θέατρο σκιών

Βουτάει και ξαναβουτάει την πέννα της στο μελάνι
Τα γράμματα χορεύουν μπροστά της
και δεν βγάζει τσιμουδιά
Το μεγάλο δισκίο που κατάπιε
την οδηγεί σε λήθαργο
μόνο που ξεφυσά κάπου - κάπου από οργή
για την παράδοσή της
μάχεται σιωπηλά να ξαναβρεί τον μυϊκό της τόνο
να ξανανιώσει τις μικρές χαρές από συναπαντήματα
λέει : όχι άλλο, δεν θα ξαναγίνει
και πάλι αφήνεται στη χημική του δράση
στην τεχνητή γαλήνη

όπου τα όνειρα
σαν θέατρο σκιών
σβήνουν μόλις τραβήξεις τις φιγούρες

Χαρά Χρηστάρα

Από τη συλλογή Θέατρο σκιών (1999)