14 Φεβ 2010
ν' ακούγεται από μακριά μια φυσαρμόνικα
ν' ακούγεται από μακριά μια φυσαρμόνικα
και να χαμογελάει μια γλάστρα στο μπαλκόνι
αχνά μες στο ψιλόβροχο να ξημερώνει Κυριακή
το χώμα να μυρίζει γειτονιά
και ο ταμπλάς ξεροψημένο σάμαλι
ένας χαρταετός να υψώνεται πάνω απ' τα κάστρα
νωχελικά να κατεβαίνεις την Αριστοτέλους
να κάθεσαι σε καφενείο της παραλίας
πίσω απ' τα τζάμια να ρουφάς
αργά, πολύ αργά τον τούρκικο
και να καπνίζεις ένα, δύο, τρία τσιγάρα
με τον καπνό να σε τυλίγει σαν ομίχλη
κοιτάζοντας τα ψαροκάικα και πιο βαθιά τη θάλασσα
ν' ακούγεται από μακριά μια φυσαρμόνικα
χρώματα σκοτεινά να αναδύονται στο φως
να ονειρεύεσαι ταξίδια
Τόλης Νικηφόρου
Από τη συλλογή Μυστικά και θαύματα ο ανεξερεύνητος λόγος της ουτοπίας(2007)
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
13 σχόλια:
Ενα από τα πολλά ωραία ποιήματα του Τόλη.
Καλό βράδυ Αντρέα και καλή Καθαρή Δευτέρα.
Μια εικόνα μοναδική με στίχους που μονο ο Τόλης μπορει να μας μεταφέρει. Καλή Καθαρή Δευτέρα Ντίνο μου.
Να΄ναι καλά ο Τόλης που ταξιδεύει νοσταλγικά εμάς τους...απόδημους σε αγαπημένα μέρη της Θεσ/νικης
ακόμη και εμείς που δεν είμαστε Θεσσαλονικείς το αγαπάμε αυτό το ποίημα!
καλή Σαρακοστή να έχουμε...
Ένα από τα ομορφότερα ποιήματα του Τόλη.Οκτώ χρόνια έζησα στη Θεσσαλονίκη και νιώθω καλά αυτη τη ζεστή ατμόσφαιρα που αποπνέει το ποίημα του Τόλη. Καλό βράδυ Αντρέα.
Αυτό το ποίημα Χάρη, Νίκο και Γιάννη, είναι νομίζω ένας πίνακας ζωγραφικής με λέξεις γεμάτες χρώματα της Θεσσαλονίκης. Το διαβάζεις, κλείνεις τα μάτια και κατηφορίζεις από τα κάστρα στη πλατεία Αριστοτέλους. Και ξαναζείς ότι έζησες και οτι ζεις σ αυτή τη πόλη.
Γιάννη, να ξέρεις ότι σε περιμένουμε στη Θεσσαλονίκη τις μέρες που θα είναι η διεθνής έκθεση βιβλίου, για να παρουσιάσουμε τη συλλογή σου. Αυτοί που σε αγαπάνε θα είναι παρόντες μου είπανε.Και όχι μόνο από τη Θεσσαλονίκη.
Νασαι πάντα καλά Αντρέα μου καθώς και όλοι οι αγαπημένοι φίλοι και φίλες μας.Θα δούμε.
Καλημέρα Αντρέα!
Αυτό το ποίημα δε χορταίνω να το διαβάζω. Ίσως γιατί αφυπνίζει όλες τις αισθήσεις..Εικόνες, μουσική, γεύσεις κι αρώματα κι αγγίγματα...Και τόσα συναισθήματα..
Πόσο ζηλεύω τις Κυριακές στη
Θεσσαλονίκη....Όταν θα έρθω Ανδρέα μου, να με πας εκεί στην παραλία, να κοιτάμε για ώρες τη θάλασσα, να πίνουμε, να καπνίζουμε, να ονειρευόμαστε ταξίδια, να ακούμε τη φυσαρμόνικα του Τόλη Νικηφόρου και να περιμένουμε τα χρώματα να αναδυθούν στο φως......
Καλησπέρα Θοδωρή. Χαθήκαμε..
Γαλάτεια μου, υπόσχομαι να σου γνωρίσω όλες αυτές τις ομορφιές της Θεσσαλονίκης. Κι ίσως έχουμε τη χαρά να απολαύσουμε ενα καφέ στη παραλία παρέα με το Τόλη Νικηφόρου.
Πολύ καθυστερημένα είδα αυτή την ανάρτηση και τα σχόλια. Σας ευχαριστώ όλους.
Ναι, έναν καφέ στην παραλία όπως τότε.
Δημοσίευση σχολίου