20 Μαρ 2010

Έρως ενδοκρινής




Είσαι
της φύσης η αποσιώπηση
στα σπλάχνα μου,
η υπόσχεση της άμπωτης
στη θάλασσα εντός μου,
στ' απόγευμα του ασκητή
παράκρουση ενός φαύνου,
στην τραγωδία του πόθου μου
έλεος των αδένων
με βουλιμία εκκρίνοντας
σπονδή ωαρίων, σπέρματος
βίωμα επτά αστέρων,
σε ανδραγαθία ερωτική
αγλάισμα των κόλπων,
πολεμιστές ωοθηκών
σ' αιχμαλωσία τού πάθους.

Των ορμονών σου η έκρηξη
φωτίζει τα όνειρά μου.

Ελένη Μερκενίδου

Από τη συλλογή Νύχτες μέσα στη νύχτα (2009)

1 σχόλιο:

~reflection~ είπε...

Πόσο βαθιά να μπορέσει να μπει στη χερσαία γη μας ο πολιορκητής Έρωτας... όταν του τα δίνουμε όλα, και αδηφάγος να ζητάει περισσότερα?...

Ίσως όμως είναι σκόπιμα φτιαγμένος έτσι, για να μας φτανει στα πρόθυρα του καλύτερου εαυτού μας, αυτού που έχει ανεξάντλητα αποθέματα,που εναρμονίζεται με τις επιταγες της Φύσης και ταυτίζεται με τον ορυκτό πλούτο μιας ψυχής που μέσα από ποιήματα ομορφαίνει τον κόσμο...