10 Μαΐ 2010
Διασταυρωμένες ματιές
Διασταυρωμένες ρίμες
υμνολογούν τη μετουσίωση
της μαγευτικής χρυσαλλίδας
και στο φως του αθέατου φεγγαριού
ζωγραφίζουν στα φτερά λεπιδοπτέρων
τον απαγορευμένο καρπό.
Διασταυρωμένες λέξεις
δραπετεύουν απ το σενάριο
γίνονται σκηνικά θεατρικά
και καρφώνονται χωρίς δάκρυ
πίσω από τη κόκκινη αυλαία
ενός ερωτικού μονόπρακτου
Διασταυρωμένες ξιφολόγχες
μονομαχούν στις γειτονιές
μιας ουράνιας οθόνης
χαρακώνουν τη παράσταση
και γεμίζουν τα ρήγματα
με τη διχρωμία των εραστών.
Διασταυρωμένες ματιές
σε πανηγυρική τελετουργία
εκκολαπτόμενων ποιημάτων
χαράζουν διαδρομές στον Γαλαξία
που γέννησε η έκρηξη
του απρόσμενου ονείρου.
Ανδρέας Κ
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
5 σχόλια:
Τεμαχισμένη κρύβομαι μεσα σε κάθε λέξη, ψάχνω τον χαμενο εαυτό μου εκει που η έμπνευσή σου ταυτίζεται με λέξεις-κλειδιά που αγγίζουν το Ειναι μου...
Γαλαξιες...
Διχρωμία...
Μονόπρακτο...
Χρυσαλίδα...
Απαγορευμένος καρπός...
Όλη η Γυναικεία Φύση σε αποσύνθεση και ταυτόχρονα σε μία αδιανοητη πληρότητα να επαναπροσδιορίζει την αναγκη της μέσα στο βαθος του ποιήματος, καθρεφτίζοντας στην ευθραυστη επιφάνεια της καθε συλλαβής, την ομορφιά της Θηλυκότητάς της ... που πάντα όταν υπονοείται από ένα αντρικό χέρι, αγγίζει Όλο το Μεγαλείο της...
Τα φιλια μου.... γαλαξιακές εκρήξεις απρόσμενου ονείρου...
Ανδρέα μου σε καθε τι που διασταυρώνεται είναι αλήθεια ότι παραμονεύει κάτι απρόσμενο. Μια σμίξη μαγική, μια εκρηκτική σύγκρουση, μια στιγμή ακίνητη για δευτερόλεπτα και τόσα άλλα. Το ποίημα σου όμως υμνεί τόσο τρυφερά πως εκεί και όχι στις ευθειες, ούτε στις παράλληλους, εκεί συναντάς τα πάθη και είτε βουτάς μέσα τους διασταυρωνοντας το σημερα με το αύριο, ή τα ατενίζεις φοβισμένα δεμένος σε ένα ακίνητο παρόν.Αυτό ένοιωσα εγώ διαβάζοντας το και σ'ευχαριστώ που μου το υπενθύμισες τόσο όμορφα!
Πολύ ωραίο ποίημα Ανδρέα..
Όλη μας η ζωή είναι μια πλεξούδα με διασταυρώσεις άλλων ζωών...
Εκεί μέσα πλέκονται οι χαρές, οι λύπες, οι πόθοι, οι απογοητεύσεις..
Σκέφτομαι τελικά ότι δεν υπάρχει ποιο λυπηρό πράγμα από το να περιφέρεις τη ζωή σου σε αυτό το κόσμο, σε παράλληλες ευθείες που δεν συναντιώνται πουθενά με τις ευθείες των άλλων, μόνο και μόνο από το φόβο της απογοήτευσης...
Στα σταυροδρόμια γεννιούνται οι πιο μαγικές στιγμές..
Ταξίδεψες τη σκέψη μου.
Καλημέρα Ανδρέα.
δρόμοι παράλληλοι χωρίς διασταυρώσεις γέφυρες και παραδρόμους έτσι βαδίζουμε κι ας μη το ξέρουμε
Φιλιά Αντρέα μου
Πολύ δυνατό Ανδρέα μου...Πολύ δυνατό , πολύ όμορφο... Μια άγρια ομορφιά έχει νομίζω...
Ελπίζω να 'διασταυρωθούνε' οι ματιές μας σύντομα( και όχι οι ξιφολόγχες μας βέβαια)!!!!
Φιλιά!
Καλημέρα!
Δημοσίευση σχολίου