Ανώνυμοι δρόμοι σκοτεινοί
κι αγνώριστοι
γεμάτοι οδοφράγματα
απουσίας.
Σε ρύμες ξεχασμένες,
στοίβες
τα σάπια φύλλα βουλιάζουν
στην ξυπολυσιά.
Μονάχα τ’ αποδημητικά πουλιά
στα σύρματα
μετράνε την απόσταση ως το
καλοκαίρι
και ρίχνουν κρυφές ματιές
στα όνειρα
που παραχαραγμένα ασφυκτιούν
ερήμωση.
Όταν η μουσική του Μίκη Θεοδωράκη "σμίγει" με τους στίχους του Μανώλη Αναγνωστάκη και την ερμηνεία της Μαρίας Φαραντούρη, κι αμέσως μετά ακολουθούν τα "Παραχαραγμένα όνειρα" του Ανδρέα, δεν μπορεί παρά το αποτέλεσμα να είναι κάτι... σαν δώρο "θεϊκό", σταλμένο για να κατακλύσει από ομορφιά τον νου και την ψυχή μας! Ανδρέα μου, το κάλλος του ποιητικού σου λόγου είναι κάτι που δεν με ξαφνιάζει πια. Είναι αναμενόμενο! Σ' ευχαριστώ από καρδιάς!
Υ.Γ.: Με εντυπωσίασαν και με άγγιξαν βαθύτατα οι στίχοι: "γεμάτοι οδοφράγματα / απουσίας" και "...παραχαραγμένα ασφυκτιούν / ερήμωση". Ολόκληρη η δεύτερη στροφή είναι συναρπαστική, μ' αυτή την εξαιρετική εικόνα των "αποδημητικών πουλιών στα σύρματα". Το μέτρημα της απόστασης ως το καλοκαίρι και οι κρυφές ματιές στα όνειρα που "ασφυκτιούν ερήμωση" αποτυπώνουν το βαθύτερο νόημα, με τον καλύτερο -δυνατό- τρόπο! Και μόνον οι δύο αυτές τελευταίες λέξεις "ασφυκτιούν όνειρα" υποδηλώνουν την ποιητική δεξιοτεχνία του Ανδρέα...
Κάποιες απουσίες, Δέσποινα μου, φέρνουν ερήμωση στα όνειρα. Και θέλει δύναμη ψυχής να τα κρατήσουμε μακριά από τους παραχαράκτες. Σ ευχαριστώ για τα λόγια σου.
8 σχόλια:
Όταν η μουσική του Μίκη Θεοδωράκη "σμίγει" με τους στίχους του Μανώλη Αναγνωστάκη και την ερμηνεία της Μαρίας Φαραντούρη, κι αμέσως μετά ακολουθούν τα "Παραχαραγμένα όνειρα" του Ανδρέα, δεν μπορεί παρά το αποτέλεσμα να είναι κάτι... σαν δώρο "θεϊκό", σταλμένο για να κατακλύσει από ομορφιά τον νου και την ψυχή μας!
Ανδρέα μου, το κάλλος του ποιητικού σου λόγου είναι κάτι που δεν με ξαφνιάζει πια. Είναι αναμενόμενο!
Σ' ευχαριστώ από καρδιάς!
Πραγματικά, "θεϊκά" και τα τέσσερα:
Θεοδωράκης, Αναγνωστάκης, Φαραντούρη, Ανδρέας. Βάλσαμο ψυχής.
Καλό βράδυ.
Υ.Γ.: Με εντυπωσίασαν και με άγγιξαν βαθύτατα οι στίχοι: "γεμάτοι οδοφράγματα / απουσίας" και "...παραχαραγμένα ασφυκτιούν / ερήμωση".
Ολόκληρη η δεύτερη στροφή είναι συναρπαστική, μ' αυτή την εξαιρετική εικόνα των "αποδημητικών πουλιών στα σύρματα".
Το μέτρημα της απόστασης ως το καλοκαίρι και οι κρυφές ματιές στα όνειρα που "ασφυκτιούν ερήμωση" αποτυπώνουν το βαθύτερο νόημα, με τον καλύτερο -δυνατό- τρόπο!
Και μόνον οι δύο αυτές τελευταίες λέξεις "ασφυκτιούν όνειρα" υποδηλώνουν την ποιητική δεξιοτεχνία του Ανδρέα...
κι εγώ να μην έχω δει ποτέ
το βορρά
ή τον νότο σου...
φιλιά... αποδημητικά...
Γιόλα και Ντίνο, νομίζω το να προσθέσω οτιδήποτε είναι περιττό.
Μόνο ένα ευχαριστώ μέσα απο τη καρδιά μου.
Κάκια, τα τέσσερα σημεία του ορίζοντά μου είναι μια ...Πνοή άνοιξης.
Σ' ένα ''οδόφραγμα απουσίας'' χιλιάδες όνειρα συνωστίζονται.....
πόσα άραγε καταφέρνουν, ν' αποφύγουν τον......παραχαράκτη.....
Αέναες ελπίδες γι' αποδημία....
Μήπως φρούδες?......
Η ΕΝΑΡΓΕΙΑ ΤΩΝ ΕΙΚΟΝΩΝ ΣΟΥ, ΑΝΔΡΕΑ, ΡΙΠΕΣ ΣΥΓΚΙΝΗΣΗΣ, ΠΟΥ ΣΥΓΚΛΟΝΙΖΟΥΝ.....
Κάποιες απουσίες, Δέσποινα μου, φέρνουν ερήμωση στα όνειρα. Και θέλει δύναμη ψυχής να τα κρατήσουμε μακριά από τους παραχαράκτες.
Σ ευχαριστώ για τα λόγια σου.
Δημοσίευση σχολίου