Για την Κύπρι
Κύπρι,
θεά της ομορφιάς και του έρωτα,
πάνω σ’ ολόκληρη τη γη, πιο όμορφη γωνιά
απ’ το νησί της Κύπρου ποτέ δεν θα υπάρξει.
Εκεί που εσύ γεννήθηκες,
μέσ' από της γαλάζιας θάλασσας
τους πάλλευκους αφρούς.
Απ’ τους αφρούς, που αιώνια καθρεφτίζουν
όλο τον κόσμο τ’ ουρανού,
τις ηλιαχτίδες και το φως,
τα σύννεφα και τα πουλιά,
τ’ αστέρια, το φεγγάρι.
Γεννήθηκες ολόλευκη κι ολόλαμπρη.
Λευκότερη κι απ’ τον αφρό.
Λαμπρότερη απ' τη λάμψη.
Κι ήρθαν οι Ώρες οι πανώριες
να σε χρυσοστολίσουν.
Στέμμα από χρυσάφι αστραφτερό
βάλανε στα μαλλιά σου.
Με λούλουδα πολύχρωμα
στολίσανε τ’ αφτιά σου.
Κι ευθύς μόλις σε στόλισαν,
στον Όλυμπο σ’ οδήγησαν,
μέσ’ στα παλάτια τα χρυσά
των δώδεκα αθανάτων.
Κύπρι,
θεά της ομορφιάς και του έρωτα,
πάνω σ’ ολόκληρη τη γη, πιο όμορφη γωνιά
απ’ το νησί της Κύπρου ποτέ δεν θα υπάρξει.
Εκεί που εσύ γεννήθηκες,
θεά του έρωτα, σκληρή, αφροστεφανωμένη,
είμαι έτοιμη να ’ρθω κι εγώ, κρατώντας
μέσ’ στα χέρια μου ανέγγιχτα
κι ολάνθιστα λουλούδια.
Στ’ ακροθαλάσσι θα βρεθώ κι έπειτα
εκεί, δίπλα στην Πέτρα του Ρωμιού,
όπου τ' αγαπημένα σου πουλιά
- κύκνοι, σπουργίτια, περιστέρια -
συνάζονται και γλυκοτραγουδούν,
θα ’ρθω και θα σκορπίσω
όλα τα άνθη που αγαπάς,
τα ρόδα,
τις μυρτιές,
τις παπαρούνες.
Και την ψυχή μου.
Γιόλα Αργυροπούλου-Παπαδοπούλου
Απο την ανέκδοτη ποιητικη συλλογή
"Μυθολογία, Μούσα μου"
9 σχόλια:
Ανδρέα μου,
Σε ευχαριστώ από καρδιάς και για την ανάρτηση του ποιήματός μου, και για την υπέροχη οπτικοακουστική επιλογή σου!
Φιλικά. Γιόλα.
Πολύ μας συγκίνησε το ποίημά σου Γιόλα για την Κύπριδα.Το ποίημα έχει ρυθμό,μουσικότητα και φωτεινες εικόνες που εκφράζουν μιαν αισιόδοξη στάση όσον αφορά τη θεά του έρωτα αλλά και τη "γεωγραφία της" όπου έχει το κέντρο βάρους η Κύπρος μσς.Mου άρεσε ιδιαίτερα ο επίλογος.Ιδίως το "σκορπισμα της ψυχής."
Γιάννη, σ'ευχαριστώ ολόψυχα!
Φαντάζομαι πως γνωρίζεις πόσο "μετράει" για μένα η γνώμη σου.
Όσο για το "σκόρπισμα της ψυχής", θα ήθελα να σου πω το εξής:
Όσο πιο πολύ "σκορπίζει" κανείς την ψυχή του, τόσο πιο "πλήρης" γίνεται αυτή η ψυχή, την ίδια κιόλας στιγμή...
Κι αυτό, ειλικρινά, αποτελεί βίωμά μου...
Γιόλα μου, τιμή μου που μου έστειλες το ποίημα για τη Κύπρι να το αναρτήσω.Ένα ποίημα ύμνος για την θεά του έρωτα, αλλά και για το νησί που γεννήθηκε. Και στη θεά του έρωτα, στον έρωτα τον ίδιο, σκορπίζουμε "ανέγγιχτα κι ολάνθιστα λουλουδια"
Εύχομαι να μου στείλεις κι άλλα ποιήματα απο την ίδια συλλογή
"Μυθολογία, Μουσα μου" για να αναρτήσω.
Σ ευχαριστώ με τη καρδιά μου.
Ακόμα μια ποιητική συλλογή κρυμμένη! Ας μου επιτρέψει η ποιήτρυα να πω πως δεν είναι δίκαιο να κρατά στο συρτάρι της αυτούς τους στίχους. Η ποίηση πρέπει να δημοσιεύεται, καθώς υπάρχουν άνθρωποι που αγάλλονται με την τόση ομορφιά.
ποιήτρυα= ποιήτρια, παρακαλώ να διορθωθεί
Γιάννη, μόνο οι δυο στίχοι
"πάνω σ’ ολόκληρη τη γη, πιο όμορφη γωνιά
απ’ το νησί της Κύπρου ποτέ δεν θα υπάρξει" προσδιορίζουν με ακρίβεια τα συναισθήματα της Γιόλας για τη Κύπρο.
Όσο για το "σκόρπισμα της ψυχής", συμφωνω κι εγώ ότι η ψυχή δεν πρέπει να μένει περιχαρακωμένη αλλά να αλλά να απλώνεται παντού έξω από τα τείχη της για να νοιώθει τη χαρά αυτού "σκορπίσματος".
Νυκτερινέ σ ευχαριστώ που πέρασες απ'εδώ. Και βέβαια συμφωνώ μαζί σου.
Πολλές ευχαριστίες στον Ανδρέα, τον Γιάννη και τον "Νυχτερινό" για τα σχόλιά τους.
Φιλικά. Γιόλα.
Δημοσίευση σχολίου