21 Φεβ 2011

ΛΥΠΗΜΕΝΑ ΣΥΝΝΕΦΑ



Ήταν λυπημένα τα σύννεφα
που μαζεύτηκαν σήμερα
πάνω από τις στέγες της καρδιάς.
Σχεδόν άγγιζαν τις καμινάδες
που σιγόκαιγαν λέξεις της νύχτας
κι έσμιγαν με το μαύρο καπνό.
Στα κεραμίδια οι απλωμένες απουσίες
με το πρώτο αεράκι αναστεναγμού
άρχισαν να αιωρούνται αργά
και να χάνονται μέσα σε γκρίζο πλάνο
Οι αναταράξεις αναπότρεπτες
γέμισαν τους ουρανούς ρωγμές
κι απ’ τα σπλάχνα τους ξεχύθηκαν
άχρωμες σταγόνες αρμύρας.

Ανδρέας Καρακόκκινος

10 σχόλια:

ΛΥΧΝΟΣ ΚΑΙΟΜΕΝΟΣ είπε...

τούτα τα λυπημένα σύννεφα, τα τόσο ταιριαστά με το σήμερα...
τα τόσο αγαπημένα...

ευχαριστώ για την απόλαυση!

Γιόλα Αργυροπούλου - Παπαδοπούλου είπε...

Ένα ακόμη θαυμάσιο ποίημα του Ανδρέα, κατακλυσμένο από την ομορφιά του ποιητικού του λόγου, και τον πλούτο των συναισθημάτων του.
Οι φράσεις "...στέγες της καρδιάς", "...καμινάδες που σιγόκαιγαν λέξεις της νύχτας", "Στα κεραμίδια οι απλωμένες απουσίες" (και όχι μόνον) υπογραμμίζουν αναμφίβολα την εκπληκτική δεξιοτεχνία του ποιητή.
Υπέροχο και το δίστιχο "Οι αναταράξεις αναπότρεπτες / γέμισαν τους ουρανούς ρωγμές" και από αισθητική (μ' αυτές τις δυο ισοσύλλαβες λέξεις [ΑΝΑταράξεις - ΑΝΑπότρεπτες])και φυσικά από νοηματική άποψη.
Ανδρέα, συγχαρητήρια!

Dinos-Art είπε...

Πάντοτε ευχαριστιέμαι τα ποιήματά σου Ανδρέα μου. Καλή εβδομάδα.

Ανδρέας Καρακόκκινος είπε...

Σ ευχαριστώ κι εγώ Λυχναράκι

Ανδρέας Καρακόκκινος είπε...

Γιόλα σ ευχαριστώ για τα λόγια σου

Ανδρέας Καρακόκκινος είπε...

Ντίνο μου σ ευχαριστώ.

Άννα Λαζαρίδου είπε...

Χωρίς λόγια

Έφευγες.
Και στένευε ο χώρος.
Έφυγες.
Κι ο χώρος έγινε
ανύπαρκτος.
Τίποτε άλλο.

Α.Σ.Λ

Ένα ποιήμα που σου άρεσε Αντρέα

Yiannis είπε...

Πολύ όμορφο το ποίημά σου Ανδρέα.Η σελίδα των σχολίων σου σπάνια ανοίγει.Αλλαξες τίποτα με την ασφάλεια των σχολίων;

Ανδρέας Καρακόκκινος είπε...

Άννα μου σ ευχαριστώ.

Ανδρέας Καρακόκκινος είπε...

Γιάννη μου σ ευχαριστώ. Δεν άλλαξα κάτι στα σχολια.